Projecten
identificatie van recombinante nanobodies voor immuungemedieerde isolatie van exosomen voor diagnostische toepassingen bij borstkanker Universiteit Gent
Metastase zijn verantwoordelijk voor meer dan 90% van kanker-gerelateerde mortaliteit; dus de klinische noodzaak van een vroegtijdige metastase detectie is hoog. Exosomen zijn klein membraanvesicles (50-150nm) die membraan-geassocieerde eiwitten en RNA dat de cel vertrek spiegels bevatten. Recente studies tonen aan dat exosomes dienen de communicatie tussen de primaire tumor en de metastase. Het bekijken van kanker in het kader van de ...
Modulatie van de tumor omgeving in multipel myeloom, zijn exosomen betrokken? Vrije Universiteit Brussel
ExoRAS: Het gebruik van exosomen betrokken in intercellulaire communicatie om KRAS signalering te blokkeren en drug resistentie in multipel myeloom te bestrijden. KU Leuven
De hematologische kanker multipel myeloom (MM) uit zich in een opstapeling van plasmacellen in het beenmerg. De ziekte is ongeneeslijk, aangezien de meeste patiënten na een succesvolle behandeling hervallen door de groei van een drug resistente tumor. De RAS eiwitfamilie draagt vaak bij tot de ontwikkeling van drug resistentie, en is gemuteerd in ±50% van alle kankers. Daarnaast zorgen ze voor agressiviteit en groei van de tumor. Ondanks ...
Exosomen van kankercellen en hun rol in het tumor ecosysteem Universiteit Gent
Kankercellen secreteren oplosbare factoren en chemokines die BMDCs (bone marrow derived cells) recruteren naar plaatsen van toekomstige metastasevorming. Recent werden naast oplosbare factoren ook kleine vesikels (exosomen, 30-100 nm) beschreven die mRNAU+2019s, miRNAU+2019s en polypeptiden bevatten van de cel van origine. Dergelijke exosomen instrueren BMDCs om de metastatische niche te helpen voorbereiden.
ExoRAS: een nieuwe, op exosomen gebaseerde K/N-RAS-targetingtool om geneesmiddelresistentie bij multipel myeloom te overwinnen KU Leuven
Multipel myeloom (MM) is een maligniteit van plasmacellen die zich in het beenmerg (BM) bevindt en die 10-15% van alle hematologische maligniteiten vertegenwoordigt. Ondanks de beschikbaarheid van verschillende behandelingslijnen op basis van proteasoomremmers, immunomodulerende geneesmiddelen en monoklonale anti-CD38-antilichamen, zullen de meeste patiënten uiteindelijk een resistente ziekte ontwikkelen. Chimere antigeenreceptor ...
Exosome staging ter predictie van oksel lymfekliermetastase in vroege borstkanker. Universiteit Gent
Okselklierstatus is OG belangrijkste bepalende factor voor de behandeling, herhaling, en de algehele overleving bij borstkanker. De gouden standaard voor het onderzoek van do okselklieren is chirurgische dissectie gevolgd door pathologisch onderzoek. De morbiditeit geassocieerd met volledige verwijdering van de axillaire lymfeklieren omvatten lymfoedeem, gevoelsstoornissen, beperkte mobiliteit arm en de vorming seroma. De meeste ...
Gericht op syntenin-syndecaan (CD138) exosome omzet voor multiple myeloma therapie KU Leuven
Multipel myeloom (MM) is een slopende maligniteit van plasmacellen waarbij de tumorcellen groeien en uitzetten in de micro-omgeving van het beenmerg (BM). Exosomen zijn extracellulaire blaasjes (EV's) ter grootte van een nm, die door de meeste celtypen worden vrijgegeven door fusie van de multivesiculaire lichamen met het plasmamembraan. Ze zijn begiftigd met een breed scala aan functies, zowel bij gezondheid als bij ziekte. Eerder onderzoek ...
Syntenine - fosfatidinezuur interactie in exosome biogenese en cel-cel communicatie : een structuur-functie studie KU Leuven
Deze studie is gericht op het evalueren van de rol van het membraan lipide fosfatidezuur in de vorming van syntenine exosomen, hun gedragen vracht en hun functie in de intercellulaire communicatie.
Een op microfluidica gebaseerd exosome analyseplatform voor de detectie van rest- en gemetastaseerde kankercellen. KU Leuven
Residuele en occulte metastatische tumorcellen leiden dikwijls tot een recidieve kanker en brengen de overleving van de patiënt op lange termijn ernstig in gevaar. Vroegtijdige kennis van de aanwezigheid van deze cellen en een daaropvolgende aanpassing van het protocol voor de behandeling is essentieel om het uiteindelijke resultaat te verbeteren.