Een theopolitieke ethiek van de ruimte: een meta-ethische verkenning van sociaal-structurele zonde met Antonio Negri in een arbeidsmigratiecontext

Dit interdisciplinair onderzoek formuleert een theopolitieke ethiek van de ruimte als een methode om voorbij de tekortkomingen van de cartesiaanse kloof tussen subject en object te gaan die de hedendaagse menswetenschappen teistert. Dit probleem manifesteert zich 1) in migratiestudies door de starre classificatie van 'vrijwillige' migratie en 'gedwongen' migratie door de Verenigde Naties, 2) in de sociopolitieke filosofie door het 'agency'- en 'structuurdebat' tussen existentiële fenomenologie en structuralisme, en 3) in de theologische ethiek door het debat tussen het katholieke kerkgezag en bevrijdingstheologen over de aard van de zonde, of deze nu louter persoonlijk is of ook te wijten is aan sociaal-structurele oorzaken. Het stelt dat een meta-ethische verkenning van deze drievoudige impasses vanuit het perspectief van ruimtelijkheid ons in staat stelt nieuwe ruimtelijke voorwaarden te ontwikkelen als basis voor normatief redeneren, een metafysica van moraal, door de ideeën van de Italiaanse filosoof Antonio Negri.

Het onderzoek begint met de transnationale economie van Filippijnse arbeidsmigratie als een case study om de rigide categorisering ervan als vrijwillige migratie te bekritiseren. Het vergeet niet dat armoede structureel wordt veroorzaakt door staatscrises die mensen dwingen te emigreren. Aangezien arbeidsmigratie de verplaatsing van burgerlichamen van de ene politiek-economische ruimte naar de andere omvat, volgt het onderzoek vervolgens genealogisch de conceptuele ontwikkeling van ruimtelijkheid ten opzichte van politieke ethiek. Vóór de 20e eeuw vormden oude organische en mechanische ruimtelijke tradities de (meta)fysieke basis voor politieke ethiek om identiteit boven verschil en transcendentale representaties respectievelijk te prioriteren. Tegen de 20e eeuw leidde de ontoereikendheid van het moderne mechanistische wereldbeeld tot de conceptualisering van de libidinale economie. Geïnspireerd door de constructivistische ruimtelijke traditie, die de existentiële fenomenologen en structuralisten beïnvloedde, en het paradoxale begrip van de werkelijkheid door de kwantumfysica, ontwikkelden politieke filosofen als Negri een immanente kritiek op de staat. Hij betoogt dat alle metafysica, hoewel een formulering van objectieve werkelijkheden, een transcendentale uitdrukking is van het politieke, en zo de subjectieve kant ervan blootlegt, waardoor het een non-dualistische politieke ontologie wordt. Aangezien ruimtelijkheid de politieke ethiek bepaalt, past het onderzoek vervolgens een hermeneutiek van ruimtelijkheid toe om te laten zien hoe ruimtelijkheid de uitingen van zonde in de goddelijke economie bepaalt. In navolging van Negri's immanente filosofie, zet het onderzoek vervolgens zijn concepten van Empire, de veelheid, common en assembly in om een meta-ethische kritiek te leveren op de oorlogseconomie van arbeidsmigratie en de onderliggende ruimtelijke voorwaarden om een alternatieve theopolitieke ethiek en begrip van sociale - structurele zonde.

Het onderzoek concludeert dat: 1) migratie een continuüm is dat niet kan worden herleid tot vrijwillig of gedwongen, aangezien de subjectiviteit van migranten gevangen zit tussen structurele krachten en een netwerk van sociale relaties, 2) arbeidsmigranten als een veelheid de immanente kant is van Empire die zich willen verzetten of ontsnappen terwijl ze paradoxaal genoeg deelnemen aan het laatste, wat de kloof tussen bureaus en structuren opheft, en 3) de ruimtelijke voorwaarden voor sociaal-structurele zonde zijn de imperialistische rationaliteit van Empire, het heterotope netwerk van corrupte liefde van de menigte, en hun gebrek aan gemeenschappelijke deugd om samen te komen tegen onvergelijkbare pijn.