Op diazonium gebaseerde covalente functionalisering van grafietmaterialen

Moleculaire zelf-assemblage is op grote schaal gebruikt als hulpmiddel voor de modificatie en functionalisering van oppervlakken, waarbij in veel gevallen ongerepte oppervlakken zoals hooggeoriënteerd pyrolytisch grafiet (HOPG) werden gebruikt als substraten om supramoleculaire zelf-assemblage uit oplossing te bestuderen. Scanning sonde technieken maken de studie van deze moleculaire lagen mogelijk met submoleculaire resolutie. Vergelijkbaar met kristallisatie in bulk, is supramoleculaire zelf-assemblage bekend in verschillende stappen, dat wil zeggen nucleatie, groei en rijping. Daarbij wordt aangenomen dat oppervlaktedefecten een belangrijke rol spelen, in het bijzonder als kiemvormingsplaatsen. In deze context begon de groep De Feyter onlangs covalente en niet-covalente benaderingen te combineren om grafitische oppervlakken te modificeren met behulp van covalente bindingen, de zogenaamde geënte moleculen, als oppervlaktedefecten. Het algemene doel van het project is om de impact van deze covalente oppervlaktemodificaties op de 2D-kristallisatie van organische moleculen te onderzoeken, d.w.z. hoe de dichtheid van geënte moleculen, die als oppervlakte 'defecten' of 'zaden' werken, 2D-kristallisatie beïnvloedt. De moleculaire transplantatie zal worden uitgevoerd met behulp van een elektrochemisch protocol, dat de controle van de entdichtheid mogelijk maakt en het mogelijk maakt om moleculen met verschillende functionaliteiten te gebruiken. Daarnaast zal flow-chemie worden gebruikt om moleculaire zelfassemblage onder dynamische omstandigheden te bestuderen.