Onderzoek naar de rol van extracellulaire vesikels in het klinisch beloop van sarcomen

Weke delen sarcomen zijn zeldzame neoplasma's bestaande uit meer dan 50 histologische subtypen en kunnen in elk deel van het lichaam voorkomen. Ondanks de optimale behandeling van niet-gemetastaseerde, hoogwaardige weke delen sarcomen, komt ongeveer 50-80% van de patiënten terug, hetzij lokaal, hetzij in verre organen (metastasen). Ongeacht de subtypen met meerdere sarcomen op verschillende anatomische locaties, zijn hun meest frequente plaats van metastase de longen [1], ongeveer 70% van de sarcoma-patiënten ontwikkelen longmetastasen en openstaande longmetastasen zijn ook vaak de doodsoorzaak, wat aangeeft dat de longontwikkeling metastasen is een belangrijke bepalende factor voor de prognose en overleving bij sarcoompatiënten. Eenmaal gemetastaseerd, is systemische therapie (chemotherapie, gerichte therapie) de enige overgebleven behandelingsoptie. De responspercentages zijn echter vrij laag (15-20% max.) En de mediane totale overleving is 15 maanden [2]. Ondanks de trials met nieuwe verbindingen of combinaties is de overlevingskans de afgelopen 20 jaar gestagneerd. Een van de belangrijkste redenen is het ontbreken van biomarkers die de werkzaamheid van standaard behandelingsopties voorspellen, wat vaak leidt tot een 'trial and error'-benadering waarbij bijwerkingen van de behandeling de enige zekerheid zijn.
Extracellulaire blaasjes (EV's) zijn nanovezels die in hoge aantallen worden uitgescheiden door kankercellen. Ze zijn betrokken bij de ontwikkeling en progressie van kanker en de respons op therapeutische interventie. EV's komen in de bloedbaan en tonen veelbelovende voorspellende of prognostische waarde voor follow-up van patiënten [3]. Hoewel EV's zijn bestudeerd in veel kankers, is literatuur over de rol van EV's bij sarcoma schaars en voornamelijk beperkt tot Ewing-sarcomen en osteosarcoom [4, 5],
Met onze studie willen we de rol onderzoeken van sarcoom-afgeleide EV's tijdens verschillende stadia van het klinische beloop van sarcoompatiënten. In het bijzonder zal ons onderzoek gericht zijn op de rol van EV's bij de pre-metastatische nichevorming en de ontwikkeling van longmetastasen. Daarnaast willen we een betrouwbaar en representatief preklinisch sarcomenmodel ontwikkelen om standaard en experimentele verbindingen te testen. Hiervoor zullen we een co-klinische studie uitvoeren met geaccepteerde (maar tijdrovende) modellen in de literatuur, zoals van patiënten afkomstige (orthotope) xenograften (PD (o) X) om ons in eigen huis ontworpen chorio-allantois-membraan te valideren model (CAM-assay) om relevante therapeutische antwoorden te leveren in een tijdvenster van 14 dagen en een snelle toegang tot effectieve behandelingen te bieden