Role of specific macrophage and dendritic cell subsets in pulmonary and hepatic immune responses.

Als barrière voor de buitenwereld staat de long voortdurend in contact met een onschadelijke omgeving antigenen, maar is ook de toegangspoort voor veel pathogenen. Evenzo, als een van de belangrijkste sites van ingang van voedselantigenen via de poortader, de lever speelt een centrale rol bij orale tolerantie maar de lever is ook een belangrijke infectieplaats. Belangrijk is dat verlies van immuuntolerantie tegen omgevings- of orale antigenen veroorzaken ernstige klinische complicaties, waaronder allergische astma of inflammatoire darmziekte. Dendritische cellen (DC's) en macrofagen (MF's) spelen een essentiële rol bij de regulatie van immuunreacties. Dus lever- en long-DC's en MF's lijken twee te mediëren schijnbaar onverenigbare functies: behoud van tolerantie tegen onschadelijke antigenen terwijl
het vermogen behouden om krachtig te reageren op binnendringende ziekteverwekkers. Dit Odysseus-project is gebaseerd op de hypothese dat de verschillende functionele taken die worden uitgevoerd door DC's en MF's in de longen en de lever worden in feite gemedieerd door verschillende subsets van DC's en MF's. Helaas kunnen actueel beschikbare onderzoekstools de bijdrage van de individuele DC of MF subsets in de regulatie van pulmonale en hepatische immuunresponsen niet goed aanpakken. Daarom is dit project stelt voor om state-of-the-art technieken te gebruiken om de eerste knock-in muismodellen te genereren die zal het mogelijk maken om de specifieke rol van de belangrijkste long-MF-subset, d.w.z. alveolaire macrofagen, de belangrijkste lever-MF-subset, d.w.z. Kupffer-cellen en de belangrijkste antigeenpresenterende cellen bij ontsteking, d.w.z. van monocyten afgeleide DC's, in vivo. Dit onderzoeksproject moet leiden tot een beter begrip van de functionele rol van deze verschillende MF- en DC-subsets in de regelgeving van specifieke pulmonale en leverimmuunreacties, waaronder allergisch astma, griepinfectie, orale
tolerantie en niet-alcoholische leververvetting, wat uiteindelijk zou kunnen leiden tot het ontwerp van meer efficiënte immuuninterventiestrategieën om long- en leverziekten te bestrijden.