Nox ut dies inluminabitur. De sacramentele betekenis van de Paasnacht – en haar verlichting – in de antieke en vroegmiddeleeuwse Latijnse liturgieën van West-Europa.

De menselijke ervaring van de nacht is van groot belang geweest in de geschiedenis van de godsdiensten. Symbolische betekenissen werden toegekend aan duisternis en licht, de natuurlijke transitie tussen dag en nacht en de wisseling van de seizoenen tijdens de zonnewendes en de equinoxen. Daarom raakte één maanverlichte nacht net na de lente-equinox in de Christelijke traditie verbonden met de overwinning van het licht van Christus over de duisternis van dood en zonde. Doelstelling van dit onderzoeksproject is te onderzoeken, voor een variëteit van antieke en vroegmiddeleeuwse Latijnse liturgieën (voornamelijk de liturgische tradities gerepresenteerd door de Milanese, Gallicaanse, Spaanse, Gelasiaanse en Gregoriaanse sacramentaria), hoe de symboliek gerelateerd aan de nacht zich verhoudt tot deze speciale nacht van Pasen als nacht van transitie en initiatie. Met dit doel zullen liturgische teksten en rubrieken worden geanalyseerd zoals ze overgeleverd zijn in vroegmiddeleeuwse handschriften.