Medische krachten in de natuurfilosofie uit de late renaissance

Enkele van de meest innovatieve en invloedrijke natuurlijke filosofieën van de zestiende eeuw zijn
geproduceerd door arts-filosofen. Ze bieden een kosmos gevuld met medische geesten, humeuren en
levende vermogens. Humanistische geneeskunde vertegenwoordigt de avant-garde van de natuurlijke filosofie, waar de
Neoplatonic, Stoic en Paracelsian kwamen om zich te mengen met meer conservatieve stromingen van Aristoteles en
Galen. Verrassend genoeg heeft de geschiedenis van de wetenschap nauwelijks naar de rol van de humanistische geneeskunde gevraagd
gespeeld in de ontwikkeling van nieuwe fysieke principes. Ik confronteer een van de meest buitengewone
kenmerken van dergelijke medisch-vitalistische filosofieën: zij lossen Aristotelische grenzen en aanbod op
universele krachten acteren en circuleren door de hele ruimte.
Om de medische wending vast te leggen, zal ik me concentreren op twee van de zestienste eeuw
arts-filosofen: Jean Fernel (1497-1558) en Girolamo Cardano (1501-1576). Ik zal aanbieden
de eerste systematische verkenning van hun natuurlijke filosofieën, en van de medische ideeën daarin. Mijn
project zal dan een brug slaan naar de Wetenschappelijke Revolutie door William Gilbert (1544-
1603) en Johannes Kepler (1571-1630). Deze twee vroege Copernicans zijn uitgebreid voortgekomen uit
geneeskunde en vanuit medisch-vitalistische filosofieën. Gilbert was zelf een zeer invloedrijke arts.
Mijn project onderzoekt de medische concepten en methoden die spelen in Gilbert's "magnetische"
filosofie en in het werk van Kepler om de wiskundige krachten van hemel en aarde te begrijpen.