Leren niet te reageren eerder dan niet te leren reageren: gedragsmatige, neurologische en klinische tests van een nieuwe theorie van selectieve conditionering.

Het leermechanisme van angst laat toe signalen voor gevaar te identificeren en zich voor te bereiden op bedreigende gebeurtenissen. Pavloviaanse conditioneringsstudies tonen aan dat angst zich preferentieel ontwikkelt voor hoog-predictieve signalen, en veel minder voor onbetrouwbare of overtollige voorspellers (zelfs wanneer deze soms de gebeurtenis zijn vooraf gegaan). Deze selectiviteit is de kern van een hele generatie van conditioneringstheorieën die stellen dat niets geleerd wordt over overtollige stimuli. Echter, onafhankelijke studies beginnen te suggereren dat angst voor overtollige stimuli onder specifieke voorwaarden wél kan optreden. We stellen in dit project voor dat leren altijd gebeurt met betrekking tot alle aanwezige stimuli, maar dat angst voor overtollige stimuli onderdrukt wordt om over-reacties met angst te voorkomen (aangezien dit energie kost). Selectieve conditionering is gebaseerd op een selectief inhibitie-mechanisme, eerder dan een selectief leermechanisme. Het project is opgesteld om belangrijke implicaties van deze hypothese te toetsen: (1) overtollige stimuli zullen angst uitlokken als het inhibitie-mechanisme gedeactiveerd is tijdens test, (2) overtollige stimuli zullen specifieke activatiepatronen uitlokken in het brein die het inhibitie-mechanisme reflecteren, en (3) hoger-angstige personen zullen meer angst vertonen voor overtollige stimuli in de mate dat deze personen in het algemeen verzwakt zijn qua angst-onderdrukking. De experimenten en predicties zullen grotendeels geïnspireerd zijn door het onderzoek naar angst-uitdoving, het meest bestudeerde mechanisme van angst-onderdrukking.

Trefwoorden:Inhibition, Blocking, Associative learning, Pavlovian conditioning, Fear conditioning, Anxiety

Disciplines:Biologische en fysiologische psychologie, Algemene psychologie, Andere psychologie en cognitieve wetenschappen