Kwetsbare kritiek: een omkadering van sociaal geëngageerde kritische theorie

Honneth’s kritische theorie focust zich steeds minder op concrete vormen van sociaal verzet en steeds meer op abstract-normatieve discussies. Sommige auteurs hebben daarom een
metatheoretische heroriëntatie voorgesteld, met een robuuster engagement tussen kritische theorie en dat sociale verzet. Hoewel de kritiek legitiem is, ontbrak het de voorgestelde metatheoretische heroriëntaties van het kritisch-theoretische project tot nu toe aan een overzicht van de sociaal gestructureerde remmingen waarmee dergelijk verzet wordt geconfronteerd, dat de dimensies van mogelijke kritisch-theoretische hulp aangeeft. Mijn project zal dat overzicht aanbieden en het gebruiken om de vormen van kritisch-theoretisch sociaal engagement uiteen te zetten. In het eerste hoofdstuk zal ik betogen dat, om symbolisch geweld en methodologische vervreemding te vermijden, de 'precaire kritische vaardigheden' de focus van het kritisch-theoretisch sociaal engagement moeten zijn. In het tweede hoofdstuk zal ik deze ‘sociale-verzetsvaardigheden’ en hun kwetsbaarheid uiteenzetten. De epistemische, expressieve en meta-kritische vaardigheden die bij kritiek worden gebruikt, kunnen worden belemmerd door respectievelijk hermeneutisch/empirisch en expressief onrecht, en ideologisch vervormde metacognitie. In het derde hoofdstuk zal ik de verschillende vormen van kritisch-theoretische assistentie uiteenzetten: het verstrekken van epistemisch en expressief ‘gereedschap’, en hypotheses van metacognitieve vervorming.