< Terug naar vorige pagina
Project
Hypoxietraining: fysiologische adaptaties ter hoogte van de spier.
Hypoxietraining: effect op prestatievermogen en fysiologische adaptaties ter hoogte van de spier.
De interesse in hypoxietraining in de context van sport, fitness en revalidatie, is enorm toegenomen. Daarom is het essentieel om de fysiologische effecten van hypoxietraining te identificeren. In eerste instantie willen we nagaan wat het effect is van hypoxietraining op het prestatievermogen. Daarnaast bestuderen wij de rol van HIF1α, een intracellulaire O2-sensor, AMP-activated proteïne kinase dat een sleutelrol speelt in trainingsadaptaties, en carnosine dat fungeert als intramyocellulaire H+-buffer, in de respons van spiercellen op hypoxietraining.
Het project omvat longitudinale interventiestudies bij gezonde vrijwilligers. Hierbij wordt zowel via sprintintervaltraining (6 weken sprintintervaltraining 3x/week) als via uithoudingstraining (8 weken uithoudingstraining, 4x/week), die beide plaatsvinden in normobare hypoxie (hypoxiekamer op 14% of 21% O2 ), nagegaan wat het effect is op het aërobe en anaërobe prestatievermogen en op de metabole spiereigenschappen. Voor en na training worden er spierstalen genomen in rust en na inspanning, deze worden geanalyseerd op representatieve parameters voor diverse metabole pathways (AMPK, glycolyse, β-oxidatie, Krebs cyclus) en O2-sensing pathways (PHD~HIF), op niveau van enzyme-activiteit, proteïnegehalte en genexpressie (mRNA), met inbegrip van spiervezelspecifieke metingen. Bij proefpersonen wordt tijdens inspanning ook de oxygenatie van m. vastus lateralis gemeten d.m.v. near-infrarood spectroscopie. Dit project focust zich primair op het mogelijke prestatieverbeterende effect van hypoxietraining en zal nieuwe informatie aanbrengen omtrent de metabole en structurele adaptaties van spiercellen ten gevolge van hoogtetraining, en meer specifiek omtrent de rol van HIF1α, AMPK en carnosine in dit proces.
De interesse in hypoxietraining in de context van sport, fitness en revalidatie, is enorm toegenomen. Daarom is het essentieel om de fysiologische effecten van hypoxietraining te identificeren. In eerste instantie willen we nagaan wat het effect is van hypoxietraining op het prestatievermogen. Daarnaast bestuderen wij de rol van HIF1α, een intracellulaire O2-sensor, AMP-activated proteïne kinase dat een sleutelrol speelt in trainingsadaptaties, en carnosine dat fungeert als intramyocellulaire H+-buffer, in de respons van spiercellen op hypoxietraining.
Het project omvat longitudinale interventiestudies bij gezonde vrijwilligers. Hierbij wordt zowel via sprintintervaltraining (6 weken sprintintervaltraining 3x/week) als via uithoudingstraining (8 weken uithoudingstraining, 4x/week), die beide plaatsvinden in normobare hypoxie (hypoxiekamer op 14% of 21% O2 ), nagegaan wat het effect is op het aërobe en anaërobe prestatievermogen en op de metabole spiereigenschappen. Voor en na training worden er spierstalen genomen in rust en na inspanning, deze worden geanalyseerd op representatieve parameters voor diverse metabole pathways (AMPK, glycolyse, β-oxidatie, Krebs cyclus) en O2-sensing pathways (PHD~HIF), op niveau van enzyme-activiteit, proteïnegehalte en genexpressie (mRNA), met inbegrip van spiervezelspecifieke metingen. Bij proefpersonen wordt tijdens inspanning ook de oxygenatie van m. vastus lateralis gemeten d.m.v. near-infrarood spectroscopie. Dit project focust zich primair op het mogelijke prestatieverbeterende effect van hypoxietraining en zal nieuwe informatie aanbrengen omtrent de metabole en structurele adaptaties van spiercellen ten gevolge van hoogtetraining, en meer specifiek omtrent de rol van HIF1α, AMPK en carnosine in dit proces.
Datum:1 okt 2009 → 30 jan 2014
Trefwoorden:Training in hypoxia, Skeletal muscle
Disciplines:Onderwijscurriculum, Fysiologie
Project type:PhD project