Het neuro-oncologisch connectoom: richting hub-gebaseerde analyses en neurocognitie-sparende therapie voor hersentumoren

Elk jaar wordt wereldwijd bij meer dan 300.000 patiënten een hersentumor gediagnosticeerd. Deze patiënten hebben vaak langdurige cognitieve deficits, hetgeen hun levenskwaliteit enorm beïnvloedt. De ontwikkeling en degeneratie van het brein bij volwassen en pediatrische patiënten worden beïnvloed door de laesie an sich, evenals door elk onderdeel van de behandeling (chirurgie, chemotherapie, radiotherapie). Initiële neurale schade kan leiden tot cascade-effecten die resulteren in reorganisatie van het hersennetwerk, of zogenaamde ‘connectoom’. De primaire regio's die toxiciteit ondergaan en de resulterende netwerktopologie blijven echter onduidelijk. In dit project onderzoeken we de hypothese van selectieve kwetsbaarheid van de sterkst verbonden regio's (d.w.z. 'hubs'), en de klinische impact daarvan. Dankzij de combinatie van connectoom-gebaseerde informatie (multimodale MR-beeldvorming), radiotherapie dosimetrie, extensieve neurocognitieve assessments en een preklinisch MR-experiment, zullen we neurotoxische mechanismen, hun dosis-respons functies in hubs versus niet-hubs onderzoeken, evenals de functionele neurocognitieve impact van beschadigde hubs in deze populatie. Dit zal steeds belangrijker worden om deze gebieden van geïnduceerde toxiciteit zoveel mogelijk te sparen en om neurocognitieve gevolgen bij toekomstige behandelingen te beperken. Het uiteindelijke doel is om connectoom-gebaseerde hersentumor behandelingen te ontwikkelen en te optimaliseren.