Chinese discours over vertaling als interculturele communicatie - verborgen agenda's van Chinese literatoren in hun vertaalsamenwerking met jezuïetenmissionarissen in de late Ming- en vroege Qing

Vanaf het einde van de 16e eeuw (Ming-dynastie, de Wanli-keizer) tot het einde van de 18e eeuw (Qing-dynastie, de Qianlong-keizer), was er een ongeveer tweehonderd jaar durende welvarende culturele communicatie tussen China en Europa. Een dergelijke culturele uitwisseling werd deels gekenmerkt door de essentiële rol van de boekdrukkunst die een groot aantal vertalingen van westerse werken in het Chinees opleverde, voornamelijk toegeschreven aan jezuïeten, die meestal werden voltooid door de gezamenlijke inspanning van Chinese literatoren en jezuïetenmissionarissen. Dit onderzoek heeft tot doel de rollen te onderzoeken en te differentiëren die Chinese literatoren spelen in hun samenwerking met jezuïtische missionarissen bij de vertaling van westerse werken in Late Ming en Early Qing, waarbij Chinese medewerkers worden beschouwd als een interculturele gemeenschap als geheel in plaats van op een persoonlijk niveau , om hun bijbedoelingen te onderzoeken in de translationele handelingen die gewoonlijk worden verwaarloosd of onderschat door de academie, en om de interactie tussen de twee culturen te observeren in de ruimte van een tekstuele gemeenschap van vertalingen voor een meer omvattend begrip van vertaling als interculturele communicatie. Het onderzoek is bedoeld om gebruik te maken van compilaties van Chinese vertalingen van westerse werken in Late Ming en Qing door moderne geleerden, parateksten te onderzoeken zoals voorwoorden en naschriften bij vertaalde teksten, en externe teksten, waaronder tijdschriften, brieven en andere collecties van het schrijven van zowel Chinese literatoren en jezuïeten. Bovendien zal het Interaction and Communication Framework worden genomen als het theoretische kader van het onderzoek, met de vier soorten interactie die gevonden worden in Interculturele Communicatie Studies (ICS), inzichten uit vertaalstudies evenals de paratekstuele theorie, en concepten van interne, externe geschiedenis helpen bij de discursieve analyse.