Zelfherstellende flexibele biosensoren voor microgolf diëlektrische spectroscopie

Microgolfmicrofluïdische sensoren komen naar voren als een goedkoop en draagbaar diagnose-instrument in vergelijking met de conventionele en omvangrijke optische technieken. De haalbaarheid van diëlektrische microgolfspectroscopie is al aangetoond, maar de gerapporteerde biosensoren werden geïmplementeerd op stijve microgolfsubstraten, waardoor het aantal soorten exemplaren dat kan worden gemeten, wordt beperkt. Om karakteriseringen in bio-incubators en/of putplaten te verbeteren, is het essentieel om additieve fabricagetechnieken te onderzoeken om flexibele maar robuuste biosensoren te bereiken. De beoogde aanpak is metaalprinten op een flexibel materiaal met zeer goede microgolfeigenschappen, zoals PDMS. Omdat er tijdens het buigen microscheurtjes kunnen ontstaan, zullen zelfherstellende technieken met behulp van Galinstan worden onderzocht. De uitdaging is niet alleen om zo'n robuuste flexibele microgolfsensor te ontwerpen, maar ook om de inertie ervan te verzekeren met betrekking tot biologische exemplaren op waterbasis. Om de diagnosenauwkeurigheid te verbeteren, moet ook een temperatuursensor in de biosensor worden ingebouwd. Dit doctoraatsonderzoek bouwt voort op de complementaire expertise op het gebied van microgolfbiosensorontwerp en diëlektrische spectroscopie aan de KU Leuven, en de kennis over additieve fabricagetechnieken aan de Universiteit van Melbourne.