De snel-verouderende killivis, een uniek model voor het screenen, identificeren en valideren vandoelwitmoleculen en (re)myeliniserende geneesmiddelen.

Door de toegenomen levensverwachting komen neurodegeneratieve aandoeningen steeds vaker voor. Omdat zoogdieren verloren of beschadigde neuronen in het centraal zenuwstelsel (CZS) slechts beperkt kunnen herstellen, neemt de levenskwaliteit van deze patiënten sterk af. In tegenstelling tot zoogdieren, kan de kortlevende killivis, die veel verouderingskenmerken met de mens deelt, zijn CNS wel herstellen. Met stijgende leeftijd neemt deze capaciteit voor herstel echter wel af, tot een ‘zoogdier-achtige’ situatie. Hierdoor is de killivis een uniek model met groot translationeel potentieel om de cellen en moleculen die de verminderde regeneratie onderliggen, te identificeren. In dit project zullen we een retinaal letselmodel gebruiken om het neuroregeneratief potentieel van (senescente) Müller glia, de radiale gliacellen in de retina, in vissen te achterhalen en positieve en negatieve kandidaat-regulatoren van Müller glia reprogrammering in een verouderende context te identificeren. Gebruikmakend van vernieuwende moleculaire en morfologische technologieën, single-cell RNA sequenering en bioinformatica, beogen we gedysreguleerde gennetwerken te identificeren die de leeftijdsgerelateerde vermindering van de neurogene capaciteit bepalen en te onderzoekenhoe deze neuronaal herstel beinvloeden. Dit onderzoek zal leiden tot nieuwe doelwitten voor geneesmiddelenontwikkeling voor herstel, en zelfs verjonging, van het senescente CZS.