Mechano-biologische adaptatie in het bloedvat: het vinden van de ideale vaatgreffe

Het doel van het doctoraatsproject is het verbeteren van de diagnose en behandeling van aneurysma's. Momenteel is de diagnose van ruptuurrisico gebaseerd op geometrie, d.w.z. aneurysmadiameter en groeisnelheid. De geometriemethode is echter niet betrouwbaar omdat er een groot aantal fout-positieven en fout-negatieven wordt waargenomen. Op microstructuur gebaseerde criteria kunnen een goed alternatief zijn, aangezien eerdere studies structurele verschillen tussen gezond en aneurysmatisch weefsel hebben aangetoond. Momenteel loopt er een groot klinisch onderzoek waarin de mechanische en microstructurele eigenschappen van aneurysmatisch weefsel worden gekarakteriseerd om een nieuw diagnostisch criterium te formuleren. Naast diagnose richt het project zich op de behandeling van aneurysma's. Tegenwoordig worden aorta-aneurysma's vervangen door een prothetisch transplantaat via open chirurgische reparatie, een invasieve techniek die gepaard gaat met hoge sterftecijfers. In een dierstudie zullen we biologisch afbreekbare macroporeuze meshes en microporeuze scaffolds onderzoeken als veelbelovende alternatieven voor de behandeling van aneurysma's. De mechanobiologische aanpassing van het vat zal worden onderzocht door middel van mechanische, microstructurele en genexpressie-analyse. Daarnaast ontwikkelen we een bioreactoropstelling waarin de effecten van veranderde mechanische omstandigheden gecontroleerd kunnen worden bestudeerd. Het mechanisme achter de vorming van aneurysma's, en in het bijzonder de rol van mechanische stimuli, is niet volledig begrepen. Door een bioreactor te gebruiken, willen we de respons van het vat kwantitatief beoordelen - in termen van mechanische eigenschappen, microstructureel uiterlijk en genexpressie - op verschillende mechanische omstandigheden.