Wat als het brein niet luistert naar je stem? Een articulografisch onderzoek naar de feedback problematiek in kinderen met een verbale dyspraxie (FWOTM879)

Verbale dyspraxie is een pediatrische spraakstoornis die tot gevolg heeft dat kinderen problemen ondervinden met het uitspreken van klinkers en medeklinkers. Problemen mbt feedforward and feedback signalisatie werden eerder aangehaald als de causale factor voor deze spraakproblematiek. Indien men het Directions in Velocity of Articulators (DIVA) model volgt, zijn er twee belangrijke feedback mechanismen binnen het spraakproductieproces: auditieve en somatosensorische (dwz: sensorische informatie omtrent de positie van de articulatoren) feedback. Onderzoek heeft aangetoond dat kinderen verbale dyspraxie in overmate beroep doen op de auditieve feedback, maar somatosensorische feedback werd experimenteel zelden onderzocht in vivo. We stellen voor om voor beide feedbackmechanismen een (gedeeltelijke) onderbreking te veroorzaken en de afwijkingen te onderzoeken die deze verstoringen veroorzaken tijdens het uitspreken van lettergrepen die gecontroleerd worden voor lengte, individuele complexiteit en complexiteit van sequenties t.o.v een baseline conditie (geen verstoring) en de producties van (“gezonde”) sprekers zonder verbale dyspraxie. De experimentele opbouw is een case-control design. Data zal geanalyseerd worden via mixed effects models en generalized additive modeling in R. Het hoofddoel is het bekomen van in-group en between-group vergelijkingen van de effecten van de verschillende feedback-verstoringen van de erkende feedback systemen binnen het DIVA model. Dit zal gedaan worden door metingen van de ruimtelijke afwijkingen van de articulatoren en klinkerduur na te gaan via elektromagnetische articulografie (EMA) in patiënten met verbale dyspraxie tijdens productie van de stimuli.

Trefwoorden:articulographic, speech therapy

Disciplines:Spraak- en taaltherapie