Handel op het kruispunt van de werelden in de Stille Oceaan en de Indische Oceaan: kredietnetwerken en de financiële structuur van samenwerking tussen handelaren in het achttiende-eeuwse Manilla

In het tijdperk van het Manillagaljoen (1571–1815) waren handelsnetwerken belangrijk voor het gebruik van trans-Pacifische en Indische Oceaan-routes. Echter, er is tot op heden weinig systematisch bewijs gevonden over de werking van deze handelsnetwerken. Het gebruik van netwerkbronnen uit het Spaanse archiefbestand, met name leningen, kan dienen als een bewijs voor een minder tastbare bron: koopmans vertrouwen (mercantile trust). Het Nationaal Archief van de Filipijnen (NAP) beschikt over formele documenten van maritieme leningen uit de 18e en vroege 19e eeuw. Deze leningen waren een vorm van bodemerij (respondentia), waarbij de lading van de opdrachtgever diende als onderpand. Deze kredietcontracten bevatten gegevens over geldschieters en leners (etnische Spanjaarden en Chinezen) die kunnen worden gebruikt om handelsnetwerken te recreëren door middel van relationele databases en met behulp van sociale netwerkanalyse. Dit soort systematisch onderzoek op microniveau van de handelaarspopulatie in Manilla is op basis van de tot nu toe beschikbare bronnen tot op heden onmogelijk geweest. Dit betekent dat Spaanse handelaren grotendeels zijn uitgesloten van de literatuur over intra-Aziatische handel. Deze nieuwe bronnen en methodologie vormen een empirische toevoeging voor bestaande historische verhalen van de economieën van de Stille Oceaan en de Indische Oceaan en vormen een bijdrage aan de snelgroeiende studie van zelforganiserende handelsnetwerken in de vroegmoderne wereld.