‘Ruimtes van ontwikkeling’: de historische interactie tussen koloniale en pre-koloniale territorialiteit in alledaagse ecologische praktijken binnen lokale gemeenschappen

Onderzoekers van ontwikkelingsdiscoursen en -projecten beschouwen staten  als begrensde geografische ruimten, waarvan de territoriale soevereiniteit mathematisch op een kaart kan voorgesteld worden. Anderzijds hebben postkoloniale historici en politieke geografen aangetoond dat deze conceptualisering van staatsoevereiniteit niet natuurlijk is, maar genormaliseerd werd door een combinatie van praktijken, technologieën en discoursen, die zich vanaf de vroege zeventiende eeuw over de wereld verspreidden via het Europese kolonialisme. 
Postkoloniale historici noch ontwikkelingsonderzoekers zien echter hoe deze koloniale manier om territorium te definiëren en controleren, interageerde met pre-koloniale territorialiteiten die waren ingebed in alledaagse ecologische praktijken van gemeenschappen, en hoe de discussie en onderhandeling over deze overlappende territorialiteiten de resultaten van ontwikkelingsprojecten beïnvloeden. 
Voorliggend project bestudeert twee cases van staatsgeleide projecten rond watermanagement in de internationaal betwiste grensregio van Ladakh in de Indiase Himalaya: een uit de koloniale periode en een van na 1947. Het maakt gebruik van een multidisciplinaire bottom-up benadering die etnografische en historische methodes combineert om te begrijpen hoe alledaagse ecologische praktijken van Ladakhse gemeenschappen hebben geïnterageerd met technologieën en discoursen van koloniale territorialiteit en postkoloniale ontwikkelingsprojecten