Waterzaken: Een exegetische studie van de Johanneïsche presentatie betreffende de bezorgdheid omtrent water en de dynamiek daarvan in relatie tot het begrip 'levend water' (ὕδωρ ζῶν) in Johannes 4:1-15.

Het watermotief is dominant in de Johanneïsche presentatie van de dialoog tussen Jezus en de Samaritaanse vrouw bij de bron van Jakob in Johannes 4,1-42. In het eerste gedeelte van deze dialoog in Joh 4,1-15, dat zich richt op het begrip 'levend water' (ὕδωρ ζῶν), geeft de evangelist ook enkele concrete bekomernissen weer die verband houden met de toegankelijkheid van water. Een nadere bestudering van dit deel van de tekst zal ons in staat stellen bepaalde sociaal-culturele, gender-gebaseerde, religieuze, morele en ecologische bekommernissen op te sporen die ten grondslag liggen aan de Johanneïsche voorstelling van water in Joh 4,1-15. Er kan echter worden opgemerkt dat de meeste literatuur over dit onderwerp zich voornamelijk richt op het Johanneïsche begrip van de symbolische boventonen van het begrip 'levend water' (ὕδωρ ζῶν). Bijgevolg kan worden opgemerkt dat de Johanneïsche voorstelling van water als een concrete realiteit en de verschillende bedenkingen met betrekking tot de toegankelijkheid ervan, die het kader vormen voor de notie van 'levend water' in Johannes 4, in de wetenschap niet naar behoren in aanmerking zijn genomen. Daarom beoogt dit doctoraal onderzoek een exegetische studie te maken van de Johanneïsche presentatie van concrete waterbelangen en de dynamiek daarvan in relatie tot het begrip 'levend water' (ὕδωρ ζῶν) in Joh. 4:1-15. De historisch-kritische analyse van dit tekstdeel zal zich bezighouden met de zaken die verband houden met concreet water in Joh 4,1-15 en zal onderzoeken hoe een alomvattend begrip van water, zowel in zijn letterlijke als in zijn symbolische betekenis, van belang is in deze Johanneïsche vertelling.