Syndecan-PDZ scaffolds in de moleculaire en functionele heterogeniteit van extracellulaire blaasjes: de rol van syntenine in ncRNA-overbrenging

Extracellulaire blaasjes (EV's) ontstaan als organellen die cel-tot-cel-communicatie ondersteunen over korte of lange afstanden. Ze dragen bij aan verschillende fysiologische en pathologische processen. Ze dragen bij aan verschillende systemische ziekten, met name kanker, neurodegeneratie en invasie van pathogenen. EV's worden beperkt door een lipide dubbellaag en kunnen door elk type cel worden vrijgegeven. Ze hebben dezelfde topologie als de cel en bevatten een mengsel van genetisch materiaal (DNA en RNA), eiwitten en lipiden. Uitgescheiden EV's koppelen aan op het oppervlak van ontvangende cellen waar ze signalen van het celoppervlak kunnen verzenden en / of hun inhoud in cellen kunnen overbrengen om functionele reacties uit te lokken. De syndecan-syntenin pathway, oorspronkelijk ontdekt door het gastheerlaboratorium, kan tot 50% van de exosome bevolking bijdragen. Opmerkelijk is dat het laboratorium ook heeft aangetoond dat syntenine verplicht is voor de pro-migrerende activiteit van exosomen [15]. De ontdekking dat EV's RNA's en niet-coderende (nc) RNA's tussen cellen kunnen transporteren en dat de overdracht van deze RNA-moleculen het fenotype van de ontvangende cellen kan wijzigen, heeft geleid tot de suggestie dat RNA's die door EV's worden gedragen een eerder onbekende rol kunnen spelen in intercellulaire communicatie en lanceerde het veld van extracellulaire RNA-biologie. De mechanismen die ten grondslag liggen aan het laden van RNA's in exosomen zijn nog grotendeels onbekend. Toch zijn enkele RNA-bindende eiwitten gevonden die selectief RNA-moleculen kunnen binden met specifieke motieven en hun export naar exosomen kunnen induceren. Hier willen we de rol van syntenine bij de exosomale overdracht van ncRNA evalueren. We zullen de MCF-7 borstkankercellijn gebruiken als EV-donormodel en menselijke vasculaire endotheelcellen (HUVEC) als EV-ontvangermodel. Eerst zullen we de ncNA-samenstelling van exosomen en cellen bepalen uit MCF7-WT en MCF7 KO syntenine (bereiding van smallRNA-bibliotheken). Daarna zal ncRNA verantwoordelijk voor angiogenese-functies of anders verdeeld worden bepaald. We zullen de effecten van MCF7-exosoom en ncRNA-transfert in ontvangende cellen zoals HUVEC waarnemen. Tot slot zullen we de interactie tussen ncRNA en syntenine bestuderen.