Levenstijd. Fenomenologische analyses van dood en menselijke sterfte opnieuw onderzoeken met Max Scheler en Edmund Husserl

Fenomenologen hebben meer dan een eeuw over dood en menselijke eindigheid gedebatteerd. De verscheidenheid aan bijdragen is echter nauwelijks bekend, grotendeels als gevolg van de dominantie van Heideggers analyse van de dood in Sein und Zeit (1927). In de afgelopen jaren hebben de discussies over de Black Notebooks van Heidegger de noodzaak versterkt om belangrijke ideeën van zijn denken, zoals zijn thanatologie, opnieuw kritisch te beoordelen. Dit project is gericht op het herstellen van twee van de belangrijkste alternatieve weergaven die zijn genegeerd, voornamelijk als gevolg van late versies, vertalingen en publicaties. Het is in het bijzonder bedoeld om aan te tonen hoe Schelers geschriften van 1911-1928 en Husserl's manuscripten over het onderwerp tijdens de vroege jaren 1930, middelen verschaffen voor een geheel andere fenomenologische conceptie van de dood die niet alleen de debatten die moesten volgen, maar die al had achtergelaten, achterliet. Op deze manier tracht dit project de algemene misvatting te corrigeren dat de analyse van Heidegger niet alleen de enige oorsprong van dit debat is, maar ook de enige benadering die in staat is om de dood aan te pakken als een filosofisch probleem. Door Husserl's en Scheler's 'nieuwe' materiaal te introduceren herinterpreteert dit project het fenomenologische discours over de dood dat verder reikt dan het huidige paradigma naar verschijnselen van geboorte, ouderdom en transgenerationele relaties.