Naar geïndividualiseerd motorisch leren in patiënten met de ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson (ZvP) wordt gekarakteriseerd door ernstige motorische symptomen, waaronder disfunctie van het bovenste lidmaat waar medicatie slechts een beperkt effect op heeft. Door de degeneratie van het striatum, dat betrokken is in de consolidatie van het motorisch geheugen, heeft de ZvP ook een nadelig effect op het motorisch leren. Eerder is al aangetoond dat motorische training leidt tot een verbetering in schrijfproblemen en dat er een long term potential is wanneer het op een gefocuste manier wordt toegepast. Retentie moeilijkheden waren echter ook duidelijk. Wat momenteel onduidelijk is, is welke leermethode leidt tot optimale retentie in de ZvP en hoe het wordt uitgedrukt in neurale netwerk veranderingen. In gezonde controles is retentie verbeterd door het toevoegen van dubbeltaak (DT) condities of door het belasten van cognitie tijdens het leren. Ons eigen werk heeft aangetoond dat DT training ook leidde tot betere retentie dan single task (ST) leren, minstens in een subgroep van de ZvP. Met het gebruik van een combinatie van gedragsonderzoek en functional magnetic resonance imaging, doelt dit project op het begrijpen van het boosten van de robuustheid van training in de ZvP. Doorheen het project zullen we ST met DT leren vergelijken. Aangezien complexe training momenteel makkelijk kan geleverd worden via nieuwe technologie, zal deze studie toekomstige banen uitzetten voor revalidatie gedoeld naar specifieke neurale circuits.