Neurobiologische predictoren en sociale versterkers van vocaal leren.

Net zoals spraakontwikkeling in mensen, wordt het zangleerproces in zangvogels zeer sterk beïnvloed door de manier waarop volwassenen met elkaar en met hun nakomelingen interageren. Hoewel de belangrijkheid van deze sociale interacties alom bekend zijn, blijft de neurobiologische basis van zulke sociale facilitatie van leren tot op heden onbekend. Zeer recent ontdekten we dat de uiteindelijke accuraatheid van het zangleerproces al zeer vroeg in het leven van de jonge vogeltjes voorspeld kan worden op basis van de structurele eigenschappen van de hersengebieden die instaan voor de verwerking van auditieve stimuli. Gebaseerd op deze recente bevindingen trachten we in dit project (1) de neurobiologische basis van de voorspelling te identificeren; (2) te ontrafelen welke hersennetwerken instaan voor de verwerking van de sociale aspecten van zangleren; en (3) de functionele en structurele connectiviteit te meten tussen de auditieve hersenregio waar de voorspelling gemaakt wordt en de rest van de hersenen om zo inzage te krijgen in de manier waarop die verschillende netwerken interageren. Hierbij maken we gebruik van geavanceerde magnetische resonantie beeldvormingsmethoden (MRI) die toelaten om in jonge vogels herhaaldelijk enerzijds de structurele eigenschappen en connectiviteit van de hersenen te kwantificeren en anderzijds te onderzoeken welke hersenregio's geactiveerd worden onder de impuls van een video opname van een tutor (zangleermeester) in een specifieke sociale situatie.

Trefwoorden:ZANGVOGEL HERSENEN, VOCALE COMMUNICATIE, SOCIALE VERSTERKING, MRI

Disciplines:Experimentele psychologie met dieren, Neuroimaging, Leren en gedrag