Analyseren van bloostelling aan diisocyanaten en implementatie van veiligheidsmanagement in de industrie

Diisocyanaten zijn zeer reactieve chemicaliën, die worden gebruikt in polyurethaanschuimen, spuitlakken en isolatiematerialen. Ze zijn een belangrijke oorzaak van irritatie van de bovenste en onderste luchtwegen en kunnen leiden tot beroepsastma. Werknemers komen in contact met diisocyanaten door dermale blootstelling en blootstelling door inademing en dit kan zijn in de vorm van deeltjes, damp of aerosol, afhankelijk van het type diisocyanaat dat wordt gebruikt en het proces waarvoor het wordt gebruikt. Momenteel kunnen we de concentratie van diisocyanaten in de lucht zeer goed meten. Maar naast luchtwegziekten, kunnen diisocyanaten ook resulteren in contactdermatitis en systemische sensibilisatie. Beoordeling van huidblootstelling wordt veel minder vaak uitgevoerd. Methoden die worden gebruikt om huidblootstelling vast te stellen, zijn de tape-striptechniek of de surrogaat-handtechniek. Men kan ook de blootstelling aan schadelijke chemicaliën beoordelen via biomonitoring. Bijvoorbeeld door metabolieten in urine te analyseren. Een voordeel van biologische monitoring is dat het de blootstelling door inademing, opname en door de huid in één keer beoordeelt. Door gelijktijdige beoordeling van de concentraties van diisocyanaten in de lucht, samen met de blootstelling van diisocyanaten aan de huid en urinaire biomonitoring, zullen we de relatieve bijdragen van verschillende blootstellingsroutes aan de inwendige dosis kunnen bepalen. Dit zal ons in staat stellen om controlemaatregelen adequaat voor te stellen om de blootstelling te verminderen en het risico op ziekte te verminderen. Dit project zal de kennis over de impact van huidblootstelling in werkgerelateerde ziekten verbeteren en zal resulteren in adequate strategieën voor blootstellingsbeheer voor routinegebruik door industriële hygiënisten.