Het karakteriseren van aandachtsmechanismen van multisensorische synchrone stimulatie om de behandeling van hemispatiaal neglect te verbeteren.

Een beroerte is een neurologische aandoening die vaak voorkomt en leidt tot aanhoudende problemen. Patiënten kunnen moeite hebben met het bewegen van hun ledematen of zijn niet meer in staat om goed te spreken. Naast deze meer opvallende beperkingen, komen er ook subtiele stoornissen in de denkfuncties voor. Sommige patiënten zijn bijvoorbeeld niet meer in staat om hun aandacht te richten naar prikkels aan één zijde van de ruimte. Deze conditie wordt hemispatiaal neglect genoemd.

Het correct detecteren van deze en andere cognitieve beperkingen na een beroerte is belangrijk. Echter, in Vlaanderen waren er tot hiertoe geen geschikte instrumenten beschikbaar om cognitieve beperkingen na beroerte snel te evalueren. Bijgevolg hebben wij de Engelstalige Oxford Cognitive Screen aangepast voor het Nederlands taalgebied. In Hoofdstuk 2 presenteren wij normgegevens verzameld in Vlaamse neurologisch gezonde personen. Deze normgegevens laten clinici toe om gegevens van patiënten met een beroerte te vergelijken met neurologisch gezonde leeftijdsgenoten.

Daarnaast is er erg veel variabiliteit in de manier waarop klinisch neuropsychologen hemispatiaal neglect nagaan. Wij toonden aan dat de huidige maten ter kwantificatie van hemispatiaal neglect anders samenhangen met spatiale en niet-spatiale stoornissen dan de manier waarop deze maten geïnterpreteerd worden (Hoofdstuk 3). Daarnaast toonden wij aan dat de wijze waarop hemispatiaal neglect meestal vastgesteld wordt, mogelijks leidt tot een hoger aantal vals positieve diagnoses dan momenteel verondersteld (Hoofdstuk 4).

Naast betrouwbare en valide diagnostische methoden, is er ook nood aan effectieve behandelmethoden. Wij exploreerden het potentieel van multisensorische prikkels en virtuele realiteit. In Hoofdstuk 5, tonen wij aan dat neurologisch gezonde vrijwilligers even veel aandacht schenken aan synchrone en asynchrone multisensorische prikkels. In Hoofdstukken 6 tot en met 9, buigen wij ons over het gebruik van virtuele realiteit. Wij onderzochten de mate waarin de term “virtuele realiteit” diverse technologische systemen betreft en stelden een nieuwe categorisatie voor van deze systemen (Hoofdstuk 6). In Hoofdstuk 7, tonen wij aan dat virtuele realiteit bij (kwetsbare) ouderen veilig kan zijn en dat ouderen deze technologie willen gebruiken. In Hoofdstuk 8, presenteren wij het ontwerp en een preliminaire validatie van een nieuw virtuele realiteit revalidatiespel voor patiënten met hemispatiaal neglect. Het ontwerp van een klinische studie ter evaluatie van de effectiviteit en bruikbaarheid van deze nieuwe revalidatiemethode wordt besproken in Hoofdstuk 9.

Samengevat draagt dit doctoraat bij tot betere diagnostische methoden voor cognitieve beperkingen na een beroerte en de ontwikkeling van  virtuele realiteit revalidatie voor hemispatiaal neglect.