De onderliggende neuromusculaire mechanismen die bijdragen aan spierzwakte en hun interactie met de gang

Spierzwakte is één van de meest voorkomende symptomen bij kinderen met cerebrale parese (CP) en kinderen met Duchenne musculaire dystrofie (DMD). In CP wordt spierzwakte veroorzaakt door veranderingen in motorische aansturing door het hersenletsel (neurale component) en aanpassingen in spierstructuur (niet-neurale component). In DMD is de oorzaak van spierzwakte hoofdzakelijk niet-neuraal en omvat de veranderingen in spierstructuur. Het gangpatroon bij kinderen met DMD is tot op heden nog niet duidelijk beschreven. Hoewel spierzwakte in DMD wordt gezien als de belangrijkste oorzaak voor DMD-gang, zijn er geen studies die de relatie tussen spierzwakte en het gangpatroon van kinderen met DMD hebben onderzocht. Het pathologisch gangpatroon van CP is goed bekend. Echter, ondanks de  verschillende studies die de relatie tussen spierzwakte en afwijkende gangparameters hebben geëvalueerd,  is er geen consensus omtrent deze relatie. De oorzaak voor het gebrek aan consensus kan gevonden worden in de verschillende gehanteerde methodologieën in de verschillende studies. Bovendien zijn de testposities van de krachtmetingen niet gerelateerd aan de gewrichtshoeken (en dus spierlengtes) van de gang. Tot slot hadden assessorkracht en compensatiemechanismen vaak invloed op de resultaten van de krachtmeting, wat mogelijk heeft bijgedragen aan de discrepanties tussen de resultaten van de verschillende studies.

Het algemeen doel van dit doctoraat was het analyseren van de relatie tussen spierzwakte en pathologische gang bij kinderen met een neurologische en neuromusculaire aandoening, en het bestuderen van de onderliggende neuromusculaire mechanismen die bijdragen aan spierzwakte en hun interactie met de gang.