Tussen de persoon en het zelf: het probleem van de spirituele persoon in de materiële waarde-ethiek van Max Scheler

Dit proefschrift zal proberen de relatie te verhelderen tussen Max Scheler's concept van de spirituele persoon en het zelf, zoals ontwikkeld in zijn vroegere werken 'Formalism in Ethics' en 'The Eternal in Man', door een vergelijkende analyse te maken van hun relatie met St. Augustinus' leer van het emotieve zelf. Ik zal betogen dat Scheler's personalisme in belangrijke mate fundamenteel augustiniaans is en dat een analyse van de invloed van St. Augustinus op Schelers benadering van de spirituele persoon in relatie tot het zelf op minstens drie manieren belangrijk is: (1) de analyse zal uitmaken waarom de spirituele persoon in het bijzonder een sleutelrol speelt in Schelers vroege personalisme en in zijn godsdienstfilosofie, (2) ze zal duidelijk maken dat Schelers kritiek op Kants concept van de persoon een gevolg is van een ontologisch meningsverschil dat verbonden is met verschillende filosofisch-religieuze tradities, (3) ze zal het probleem van de relatie tussen de persoon en het zelf, zoals het volgens Schelers tijdgenoten in diens werk verschijnt, verhelderen en proberen op te lossen; in het bijzonder wordt er aandacht besteed aan Nicolai Hartmanns bewering dat 'het spirituele' niet nodig is voor een bruikbare theorie van de persoon.