De parallelle bijdrage van de ‘Journées œcuméniques de Chevetogne’ (1942-1963) en de ‘Conférence Catholique pour les questions œcuméniques’ (1952-1963) tot de vernieuwing van de Rooms-Katholieke ecclesiologie en de oecumene voor en tijdens Vaticanum II.

Tijdens de recente herdenking van 50 jaar Vaticanum II ging de aandacht van onderzoekers sterk uit naar de complexe redactiegeschiedenis van de conciliedocumenten. Inderdaad, nieuwe inzichten zoals de nood aan een voortdurende hervorming van de kerk en aan een beter evenwicht tussen Paus en bisschoppen, werden in progressieve theologische milieus voorbereid en getest tijdens de decennia die aan het concilie voorafgingen. De ontwikkeling van de katholieke opvattingen over ecclesiologie en oecumene tijdens de internationale conferenties die de monniken van Chevetogne organiseerden evenals in een Europees netwerk dat door de latere kardinaal Willebrands werd geleid, werd tot op heden nooit systematisch onderzoek. De aanwezigheid van de archieven van beide gremia in Chevetogne zal ons onderzoek vergemakkelijken. Een thematische doctoraatsverhandeling zal aandacht besteden aan de bijdrage van beide netwerken tot (1) bijbelse en patristische vernieuwing en tot de ontwikkeling van nieuwe inzichten over (2) de aard en (3) de structuur van de kerk als wel tot de reflectie over (4) het doel van de oecumenische beweging. De promoter zal de precieze impact van deze bijeenkomsten op de redactiegeschiedenis van belangrijke conciliedocumenten via gevalstudies onderzoeken.

Trefwoorden:ecumenism

Disciplines:Theologie en religiestudies, Andere filosofie, ethiek en religiestudies niet elders geclassificeerd