De moleculaire basis en de therapeutische implicaties van het postconditioneren van myocardweefsel in een muizenmodel met diabetes en het metabool syndroom.

Gezien de prevalentie van het metabool syndroom stijgt en de componenten van het metabool syndroom het cardiovasculair risico synergistisch doen toenemen, is er meer en meer interesse voor dit syndroom. Het MS leidt tot zeer specifieke cardiomyocyt veranderingen en gezien het natuurlijk verloop van dit syndroom infaust is, blijft een op maat gesneden aanpak van de individuele risicofactoren aangewezen met preventie van de hypertrofe en inflammatoire stimuli.

Hoewel ischemische preconditionering niet in staat is om het diabetische hart tebeschermen tegen ischemie, hebben wij kunnnen aantonen dat IPostC zinvol is op zowel korte als lange termijn en de functionele outcome en infarctgrootte ten goede komt. Nieuwe farmacologische inzichten zouden ons in staat moeten stellen om endogene cardioprotectieve strategieën te heractiveren in een hoog risico  populatie en ze toe te passen in verscheidene cardiovasculaire interventies.