Onderzoek om tot een beter inzicht te komen in het fenotype van 22q11 patiënten in het bijzonder en de etiologie van mentale retardatie in het algemeen.

Het 22q11 deletie syndroom is de meest frequente chromosomale afwijking. Het syndroom is best gekend als DiGeorge syndroom of VCFS syndroom vanwege de Velum, Cardiac en Faciale afwijkingen die frequent worden waargenomen bij patiënten. Tot nog toe is het niet geweten wat de fenotypische variatie bij 22q11 deletie dragers veroorzaakt, maar er is evidentie dat genetische modifiers in de regio of ergens anders in het genoom het fenotype beïnvloeden. Mogelijks zijn het genetische varianten in het overblijvende allel die het fenotype doen variëren. Deze laatste hypothese was tot nog toe onmogelijk te testen. Via screening van mentale handicap-patiënten met array comparatieve genomische hybridizatie werden een aantal patiënten geïdentificeerd met 22q11 deleties maar met zeer ernstige mentale handicap een eigenschap tot nog toe niet geassocieerd met het syndroom. Het is onze hypothese dat bij deze patiënten een gen in het overblijvende allel is gemuteerd. Dergelijk second hit kan leiden tot een recessief fenotype. In dit project zullen we dit overblijvend 22q11 allel capteren via sequence capture en vervolgens deze gecapteerde regio sequeneren met de 454 sekwentie technologie, de nieuwste hoge doorvoer systemen die ons toelaten 500Mb sekwentie te verkrijgen. Daarnaast zullen de patiënten goed fenotypisch worden geïdentificeerd. Deze analyse zal leiden tot een beter inzicht in het fenotype van 22q11 patiënten in het bijzonder en de etiologie van mentale retardatie in het algemeen.

Trefwoorden:mental retardation, genomic disorder, 454 sequencing, sequence capture, 22q11 deletion syndrome, DiGeorge syndrome, VCFS, Velo-cardio-facial syndrome

Disciplines:Laboratoriumgeneeskunde, Medische systeembiologie, Moleculaire en celbiologie