Schrijftraining met behulp van technologie bij de ziekte van Parkinson: het effect van feedback modulaties

De basale ganglia spelen een belangrijke rol in motorisch leren, vooraltijdens de consolidatiefase. Hierbij rijst de vraag of het mogelijk is leerprogressie vol te houden bij een neurodegeneratieve ziekte, zoals deziekte van Parkinson. Het doel van deze studie is dan ook om na te gaanof een vaardigheid die pertinent wordt aangetast door de ziekte, zoals het schrijven, opnieuw kan geleerd worden en of neuroplasticiteit mogelijk is. In deze gerandomiseerde studie zullen patiënten met de ziekte vanParkinson ofwel een intensieve schrijftraining, ofwel een placebobehandeling (stretch- en relaxatietraining) gedurende 6 weken volgen. De schrijftraining zal gericht zijn op automatisering van het schrijfproces (dubbeltaken kunnen uitvoeren), transfer naar een niet-geoefende taak en rententie van het geleerde na een periode zonder training. Het placeboprogramma streeft naar het verminderen van de stijfheid in de bovenste ledematen. Er werd reeds aangetoond dat dit een niet-effectieve behandeling isbij patiënten met de ziekte van Parkinson. Tot op heden is het niet geweten hoe neurale netwerken veranderen als het gevolg van consolidatie, dus na een lange periode van motorisch leren, in de ziekte van Parkinson.Daarom zullen in het tweede luik van deze studie voor de eerste maal veranderingen in neurale connectiviteit worden onderzocht om na te gaan welke neuroanatomische regios betrokken zijn bij consolidatie van motorisch leren in de ziekte van Parkinson. Daarnaast zullen we ook gebruik maken van DTI en resting state fMRI om de inzichten in de neurale veranderingen als gevolg van motorisch leren verder aan te vullen.