‘What is new about what has always been’: Communication technologies and the meaning-making of Maasai mobilities in Ngorongoro

De onderzoeksvraag is hoe via communicatie technologie de menselijke mobiliteit beïnvloed en opgebouwd wordt, door de leden van een culturele groep en in reactie tot de niet-leden van deze groep. Dit antropologisch onderzoek betreft hoe de Maasai, een seminomadisch bevolkingsgroep in Oost-Afrika, zich verhouden tot mobiliteit.

De doelstelling van dit proefschrift is het snijpunt te bestuderen waar communicatie, technologie en mobiliteit zich treffen en te onderzoeken “wat er nieuw is in wat altijd geweest is” in verbond met communicatie, technologie en mobiliteit. Dit proefschrift analyseert de dialogen die kenmerkend zijn voor een cultuur van mobiliteit. Ik bestudeer de bezorgdheden, de impact, het gebruik en de zingeving dat mobiliteits- en communicatie technologieën hebben op de Masaai in het Ngorongoro gebied.

Deze thesis onderzoekt hoe het land van de Maasai hervormt onder de invloed van technologie op mobiliteit en communicatie. Hierdoor zijn de historische netwerken, bestaande uit regels en codes, die van het land van de Maasai een efficiënt territorium van rondtrekkende en goed communicerende Maasai, versterkt en gewijzigd.

Met als doelstelling om het samenspel tussen mobiliteit, technologie en communicatie te bestuderen verdiep ik mij in het ontrafelen van de patronen, symbolen en praktijken die de mobiliteit aandrijven. Veehouderij is vaak beschreven als de kern van de Maasai maatschappij, en bron van zingeving en legitimiteit van de traditionele semi- nomadische levenswijze die het land karakteriseert. Dit project beoogd de reeds bestaande antropologische studies en inzichten over mobiliteitsstudie te verbinden met inzichten over communicatie en technologie.

De thesis analyseert hoe telecommunicatie de traditionele netwerken van de Maasai op sociaal, economisch en politiek vlak heeft gewijzigd en uitgebreid. Het veldwerk om inzichten te verwerven bestaat uit een participatieve observatie in Ngorongoro van maart 2013 tot en met oktober 2013, aangevuld met interviews ter plaatse en lokale secundaire bronnen.Verder was het veldwerk versterk via een permanente online dialoog en analyse van sociale media (Facebook) vanaf 2012 tot einde 2015.

De thesis beoogt met behulp van een grondige analyse van de Maasai case studie, de lezer een bredere context te geven om de wisselwerking tussen technologie, communicatie en mobiliteit binnen de antropologie beter te begrijpen. Ik concludeer dat mobiliteits-gebruiken verankerd zijn in zingeving en plaats. Gebruiken zoals vee hoeden zijn fysische manifestaties van mobiliteit en zijn even belangrijk in uiting van een mobiliteits-cultuur als imaginaries zijn van een meer nomadisch verleden. Mobiliteiten zijn beredeneerde samenstellingen. Culturele mobiliteiten zijn gevormd door geschiedenis (en hun imaginaries) en in relatie tot en reactie tot niet-leden van een cultureel groep. Grotere cultuurpatronen en sociale organisaties scheppen de zingeving van mobiliteits-praktijken en technologie. Technologieën, eerder dan disruptief te zijn voor een cultuur, bouwen op wel geetableerde en historisch beïnvloede gebruiken.