De opbouw van architectuurtheorie in Vlaanderen (1965-1995).

Architectuurtheorie - de verzameling van theoretische benaderingen waarmee esthetische, technologische en maatschappelijke uitdagingen van de architectuur worden gedefinieerd en uitgedaagd - is pas recentelijk begonnen zichzelf te definiëren als een veld dat een belangrijke rol moet spelen in de opleiding van toekomstige architecten. Het project beoogt dit vormingsproces te bestuderen zoals het in België gebeurde in de periode 1965-1995 (België is een goed voorbeeld van een land dat - op dat moment althans - eerder internationale trends volgt dan internationale). Het project zal aldus de circulatie van theoretische kennis verlichten door teksten, gebouwen en visuele beelden te ontleden waarin concepten werden overgedragen. Ten tweede zal het project zich concentreren op de rol van de architectuurtheorie binnen het architecturaal onderwijs en de architectuurpraktijk. Dit zal worden gedaan door te onderzoeken hoe 'gatekeepers' - intellectuelen, architecten en leraren die nieuwe ideeën lanceren, aanpassen of betwisten - dachten aan de rol van historisch bewustzijn (tijdelijkheid) en ruimtelijke ervaringen (ruimtelijkheid).