Effectieve connectiviteit van het spiegelneuron systeem in niet-humane primaten

De output van de spiegelneuronen in de ventrale premotorische cortex (PMv) is momenteel onbekend. Omdat anatomische tracerstudies geen onderscheid kunnen maken tussen spiegelsites en niet-spiegelsites, moeten we tijdens fMRI spiegelsites en niet-spiegelsites manipuleren. We willen de volgende vragen behandelen: - Projecteren spiegelneuronen meestal rechtstreeks naar spiegelneuronen in M1 (via F4) en naar het ruggenmerg, en projecteren niet-spiegelneuronen in PMv naar niet-spiegelneuronen in M1? Wat zijn de andere corticale doelen van mirror-sites in PMv die hen onderscheiden van niet-mirror-sites? - Kunnen we met behulp van microstimulatie tijdens fMRI de effectieve connectiviteit van spiegelneuronensites in kaart brengen ten opzichte van sites zonder spiegelactiviteit? - Wat zijn de inputs voor de spiegelneuronen in PMv? Al deze actuele onderzoeksvragen vragen om een experimentele aanpak die verder gaat dan de huidige stand van de techniek. We hebben opnames nodig van single-unit en multi-unit in PMv, M1 en de pariëtale inputgebieden PFG en AIP, gecombineerd met elektrische microstimulatie en omkeerbare inactivatie tijdens fMRI. Om de connectiviteit van spiegel- en niet-spiegelsites in PMv en in M1 in kaart te brengen, gebruiken we elektrische microstimulatie tijdens fMRI. Daartoe zullen twee apen tijdens ketamine/medetomidine-sedatie worden gescand in een Siemens 3T-scanner, zoals in onze eerdere studies (Premereur, Van Dromme et al. 2015). We zullen stimulatieplaatsen selecteren die minstens 3 mm van elkaar verwijderd zijn. Om de inputs naar de spiegelneuronen in PMv in kaart te brengen, zullen we reversibele inactivatie van pariëtale gebieden PFG en AIP toepassen tijdens fMRI. Samen zullen deze experimenten de informatiestroom in het spiegelneuronennetwerk bij niet-menselijke primaten verduidelijken.