Het einde van de tussentaal en de Vlaamse standaardtaaldiscussie

Tussentaal is een overbodige, negatieve, tendentieuze term met een willekeurige inhoud. Zoveel blijkt uit de vakliteratuur, maar ook uit de Vlaamse schoolboeken Nederlands voor het secundair onderwijs. Wie bovendien discussieert over tussentaal, discussieert ook over standaardtaal. De begrenzing van het ene begrip impliceert de begrenzing van het andere. Op de vraag wat nu in Vlaanderen tot die standaardtaal behoort, is het finale antwoord nog lang niet gegeven. Het Vlaamse taalbeleid is bijzonder versnipperd, met normenchaos als gevolg. Er is dan ook nood aan een beleid dat de taalgebruiker centraal stelt, zoals dat door de Taalunie in feite nu al wordt gepropageerd: een niet-normatief geïnspireerd beleid dat de gelijkwaardigheid van de Nederlandse en de Vlaamse taalgemeenschap erkent en het inzicht in en een positieve attitude tegenover taalvariatie bevordert. Met het oog daarop worden in het tweede deel voorgesteld: een algemene aanvaarding van de Vlaamse taalemancipatie, de taalmengtafel als een model voor positief en realistisch denken over taalvariatie, en een minimaal concept van standaardtaal.

Publication year:2012