Titel Deelnemers "Veiligheidsgevoelens gewikt, gewogen en divers bevonden : over het meten van veiligheidsgevoelens in Vlaanderen" "Dirk Moons, Dries Verlet" "De perceptie van buurtoverlast. Verschillen tussen etnisch-culturele groepen en impact op onveiligheidsgevoelens" "Kris VANCLUYSEN, Maarten VAN CRAEN, Johan ACKAERT" "Criminaliteit en onveiligheidsgevoelens doorheen de tijd. Een analyse op basis van 10 jaar JOP-monitor" "Diederik Cops" "Onveiligheidsgevoelens bij blanke middenklassers in Kaapstad. Op zoek naar een comfortzone in een ongelijk land" "Nick Schuermans" "Drawing on in-depth interviews with more than forty White South Africans in a middle class neighborhood of Cape Town, this paper looks at the motivations to secure South African houses and neighbourhoods with perimeter walls, security initiatives and neighbourhood watches. The discourses of the residents make it clear that seemingly banal actions to secure the residential environment are motivated as much by the fear of falling property prices and the fear of losing psychological comfort as they are driven by the high levels of crime and fear of crime." "De onveilige grootstad!? Buurtbeleving en onveiligheidsgevoelens bij Brusselse adolescenten" "Diederik Cops, Johan Put" "Onveiligheidsgevoelens en punitieve attitudes bij Vlaamse jongeren" "Diederik Cops" "Onveiligheidsgevoelens van jongeren onderzocht" "Diederik Cops" "Inbraakpreventie en onveiligheidsgevoelens" "Stefaan Pleysier" "Onveiligheidsgevoelens bij ouderen" "Liesbeth De Donder" "Onveiligheid en onveiligheidsgevoelens zijn veel besproken topics, zowel in de media, als onder beleidsmakers, als in de academische wereld. Vaak wordt dit fenomeen bestudeerd vanuit een louter criminologische invalshoek. Belangrijk is om een breder perspectief te openen en te onderzoeken welke maatschappelijke problemen of aspecten van sociale uitsluiting daarnaast onveiligheidsgevoelens bij ouderen beïnvloeden. En daarbij te vertrekken vanuit de dagelijkse leefwereld en ervaring van ouderen." "'Je moet het niet gaan zoeken, maar je mag ook niet overdrijven': responsabilisering en fatalisme in de veiligheidsbeleving bij burgers" "Evelien Van den Herrewegen" "Preventie wordt algemeen beschouwd als de eerste schakel in de veiligheidsketen (Meijlaers, 2006), en dus als een essentieel onderdeel om te komen tot een integraal veiligheidsbeleid (Deklerck, 2006). Veiligheids- en preventietips zijn dus niet meer weg te denken in het huidig veiligheidsbeleid. Op de website van Dienst Preventie en Veiligheid van FOD Binnenlandse Zake n vinden we verschillende preventietips en zelfs films terug hoe burgers zichzelf en hun gezin kunnen beschermen in hun eigen huis (brandveiligheid, inbraak), in de openbare ruimte (gauwdiefstallen, ziekenhuiscriminaliteit), in hun voertuig (carjacking) en in hun vrije tijd (voetbalsupporters). De tips overlopend stellen we vast dat bij die preventie de nadruk ligt op concrete houdingen (e.g. hou uw autosleutel in uw zak en niet in uw hand, anders toont u eventuele daders dat u uw wagen gaat openen) en technopreventieve maatregelen die de burgers zelf kunnen ondernemen om slachtofferschap en onveilige situaties te voorkomen. Veiligheids- en preventietips worden vaak ook beschouwd als een belangrijke strategie om het onveiligheidsgevoelens tegen te gaan. De veronderstelling is dat burgers een onveiligheidsgevoel hebben doordat ze onveiligheid verkeerd inschatten en/of er verkeerd naar handelen. Door het aanleveren van juiste informatie en handelingsstrategieën, zullen ze hun U+2018irrationeleU+2019 percepties en gedragingen bijstellen. Bepaalde wetenschappers waarschuwen er echter voor dat deze obsessie met het identificeren en voorkomen van risicoU+2019s en daarmee gepaard gaande responsabilisering, burgers in de ban brengen van onveiligheid, en aanleiding zou geven tot problematische vormen van veiligheidsbeleving. Op basis van eigen onderzoek naar veiligheidsbeleving bij bewoners in een doorsnee Vlaamse sociale woonwijk, tonen we aan dat burgers inderdaad (meer) bewust zijn van onveiligheid en hieromtrent maatregelen nemen, hierbij alluderend naar de slogan U+2018Je moet het niet gaan zoekenU+2019. Tegelijk merken we echter ook dat burgers dit bewustzijn en deze gedragingen niet noodzakelijk koppelen aan een problematische veiligheidsbeleving. Parallel aan de conclusies van een Australische studie door Deborah Lupton (2000), wordt in deze bijdrage enkele bedenkingen geformuleerd bij de huidige theoretische veronderstelling dat burgers vandaag leven in een U+2018Cultuur van AngstU+2019 (Furedi, 2006), of slachtoffers zijn van een U+2018Culture of ControlU+2019 (Garland, 2001). Daarbij aansluitend plaatsen we ook enkele vraagtekens bij onderzoeken die veronderstellen dat U+2018angst voor criminaliteitU+2019 functioneert als een manier om te copen (Hollway & Jefferson, 1997) of uiting te geven (Jackson, 2004; Pleysier, 2009) aan de vage laatmoderne gevoelens van onzekerheid en onbehagen."