Parotiscarcinoom: updating van de uitwerking, behandeling en aanwinsten in de moleculaire biologie

Dit artikel beschrijft recente vorderingen rond diagnose, behandeling, prognose en behandelingsresultaten van de patiënt met een parotiscarcinoom. Moderne beeldvorming brengt de anatomische uitbreiding en de verhouding van de tumor tot de nervus facialis (n. VII) goed in kaart. Een consistente histologische diagnose gebeurt op basis van de classificatie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). De voorkeursbehandeling is heelkundige verwijdering, met het sparen van een preoperatief normaal functionerende n. VII en met enkel het opofferen van deze zenuw of één van zijn takken in het geval van preoperatieve disfunctie. Halslymfeklieren die klinisch en radiologisch normaal zijn (N0) moeten electief behandeld worden bij een gevorderd tumorstadium of een hooggradig maligne histologie. Of dit dan best electieve halsklierdissectie dan wel bestraling is, blijft controversieel. Tumoren met lage maligniteitsgraad in een vroeg stadium kunnen in principe behandeld worden met chirurgie als monotherapie. Voor alle andere tumoren (meer gevorderde stadia of hogere graad van maligniteit) verhoogt postoperatieve bestraling de locoregionale controle en maakt dus deel uit van de standaardbehandeling. Hoewel in de parotis zeer veel verschillende tumorsubtypes voorkomen, elk met hun eigen moleculair-biologische achtergrond en overeenkomstig klinisch gedrag, is er dus weinig variatie in de standaarduitwerking en -therapie. Nochtans resulteert deze standaardtherapie meestal in een goede locoregionale tumorcontrole. De frequentste presentatie van tumorrecidief is dan ook metastasering op afstand. Hiervoor blijven tot op heden de resultaten van chemotherapie beperkt. Recente vooruitgang in moleculaire biologie doet de hoop ontstaan dat 'targeted therapy' hier een rol zou kunnen spelen. Het te verwachten behandelingsresultaat kan steeds beter voorspeld worden met behulp van prognostische modellen gebaseerd op informatie uit grote multivariaatanalyses.

Jaar van publicatie:2011

Toegankelijkheid:Closed