Laughter and conflicts. Joking relationships and conflict mediation in Nigeria: A case study of Funyallang in Tarokland.

Hoewel Afrika sterke en levendige technieken van conflictbemiddeling zoals joking relationships kent, wordt het continent spijtig genoeg nog steeds geplaagd door onontwarbare conflicten die haar ontwikkeling belemmerd hebben en aanleiding gegeven hebben tot een enorm aantal vluchtelingen. Zulke conflicten beginnen gewoonlijk met een eenvoudige onenigheid en escaleren vervolgens in openlijk geweld, wat dan tot vijandelijkheid tussen groepen leidt (Osaghae 1993). De waarheid is dat, in de huidige dispensatie van conflicten in Afrikaanse natie-staten, de formele systemen van conflictresolutie niet veel bijgedragen hebben tot het veranderen van de conflicttoestanden op het terrein. In de gevallen waar ze toegepast werden, hebben ze dikwijls enkel als tijdelijke maatregelen gefungeerd eerder dan het conflict te hebben opgelost. De zoektocht naar een blijvend mech anisme van conflictresolutie lijkt belangrijk. Deze studie probeert deze lacune te dichten door middel van een onderzoek van de rol die joking relationships spelen bij het oplossen van een conflict en het behouden van een sociale cohesie binnen een Funyallang dorp in Tarokland in Nigeria. Ik heb het proefschrift opgedeeld in vijf delen en acht hoofdstukken. Deel één omvat de inleiding en het eerste hoofdstuk. Dit deel biedt een inleiding evenals een conceptualisering van de theoretische rechtvaardiging en de methodologie aangewend tijdens het verzamelen van de gegevens en het hanteren van joking relationships binnen het onderzoek in het algemeen. Deel twee (dat hoofd stuk twee omvat) introduceert de Tarok mensen in hun historische, geografische en culturele context. Dit hoofdstuk onderzoekt ook het Tarok wereldbeeld: de waarden, gebruiken, percepties, cognitieve en relationele patronen die kenmerkend zijn voor de Tarok mensen. Deel drie (dat hoofdstukken drie en vier omvat) onderzoekt Funyallang migratiepatronen, hun clanstructuur en het algemene patroon van joking relationships (ijam). Ik kan de patronen van ijam in Tarokland enkel begrijpen wanneer ik de nederzettings- en migratiemodell en van de Funyallang mensen volledig begrijp. Dienovereenkomstig onderzoekt dit deel het nederzettingsmodel van de 'eerst aangekomenen' die naar het hedendaagse Tarokland migreerden. Deel drie onderzoekt ook de rol van clanvorming en wisselwerkingen binnen de joking relationships in Funyallang. Bovendien onderzoekt het de traditionele parameters die clans onderling hanteren bij het uitspelen van joking relationships. Dit deel legt een stevige basis voor een onderzoek van processen van joking relationships in Funyallang. Dit deel beroept zich ook op casestudy's om de modellen van ijam tussen de Kurswang, Man, Kwangpe en Dwal clans in Funyallang te analyseren. Deel vier (dat hoofdstukken vijf en zes omvat) onderzoekt de rol van ijam in de rituelen van imalkan (een jaarlijks godsdienstig ritueel van gewasplanting), iku- nak-nak (een begrafenisceremonie voor de ouderen), nying iku iver (het "controleren" van regen aan de hand van ijam met de voorouders en een vogel genaamd nyaluk "Hamerkop") en ibyari, festivals die gebruikt worden tijdens het bemiddelen van conflicten in Funyallang. Deel vijf (dat hoofdstuk zeven en het algemene besluit omvat) biedt een algemeen overzicht van hoe ijam in de praktijk gebracht worden tussen de Tarok en de naburige etnische groepen. Dit deel onderzoekt de rol van migratie tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Nigeriaanse Burgeroorlog in het uitvergroten en verankeren van de joking relationships tussen de Tarok en hun buren. Deze studie toont dat rituelen belangrijke middelen zijn bij het bemiddelen van conflicten in traditionele samenlevingen in Afrika. Geertz (1973) beargumenteert dat rituelen praktijken zijn waarmee gemeenschappen hun tradities bewaren en verstevigen. In deze zin zijn rituelen iets positiefs, in zoverre dat ze een verleden bewaren en een identiteitsgevoel verlenen aan individuen en groepen. Ik toon aan dat het bemiddelen van conflicten en het tekenen van akkoorden aan een ronde tafel geen doeltreffendheid heeft wanneer het gaat om culturele conflictsituaties in Funyallang. Rituelen zijn de papieren waarop de Funyallang mensen hun vredesakkoord ondertekenen. Vandaag echter verwachten conflictbemiddelaars dat de Funyallang mensen een dialoog voeren en hun conflicten bemiddelen door zich aan ronde tafels te zetten en te onderhandelen, waarbij elk ritueel tijdens de onderhandelingen ontbreekt. De gegevens in deze studie tonen aan dat rit uelen aangaande conflictbemiddeling de hele gemeenschap betrekken en niet slechts een groep, laat staan enkelingen. Zelfs in situaties waar bepaalde rituelen uitgevoerd worden in #hogere# plekken, zoals in heiligdommen, neemt de hele gemeenschap deel, aangezien de daarmee gepaard gaande festivals iedereen betrekken. Elke deelnemer die betrokken is bij het eten en drinken dat deze festivals; begeleidt, is verbonden met de rituelen die binnen de heiligdommen uitgevoerd worden. En daarom neemt de hele gemeenschap deel aan de conflictbemiddeling die gepaard gaat met deze rituelen. Dit gaat in tegen de methoden waarmee vandaag door conventionele conflictbemiddelaars omgegaan wordt met conflicten. De Funyallang gemeenschap is van nature gemeenschappelijk; dat wil zeggen dat iedereen betrokken is bij het nemen van de meeste beslissingen binnen de gemeenschap. Voor elk conflict dat opgelost of bemiddeld moet worden, zou de volledige gemeenschap moeten deelnemen opdat het besluit waartoe de groep gekomen is enigszins zinvol is, en conflicterende gemeenschappen zoals Funyallang zullen deze akkoorden met alle zekerheid respecteren. Deze studie toont ook aan dat emoties een cruciale rol spelen in het definiëren en stuwen van de meeste conflicten in Funyallang, en dat ze een integraal deel uitmaken van de conflictdynamieken binnen deze gemeenschap. Dit betekent dat strategieën van conflictinterventie binnen zulke gemeenschappen zich voorbij de idee zouden moeten bewegen alsof politieke en economische interesses steeds de belangrijkste factoren zijn die het conflict in stand houden. In deze context zouden conflictbemiddelaars nieuwe wegen moeten bewandelen om het denken en de emotionele paden van de mensen te verleggen, zodat zij zich kunnen verwijderen van een extreme afkeer en verbolgenheid richting een compassie en een verlangen naar hechting.

Jaar van publicatie:2010

Toegankelijkheid:Closed