Integratie en religiositeit onder de Turkse tweede generatie in Duitsland en Nederland: een analyse van jonge moslims in twee Europese hoofdsteden

In dit artikel wordt de relatie onderzocht tussen islamitische religiositeit en sociaaleconomische en sociaal-culturele integratie onder de Turkse tweede generatie in Amsterdam en Berlijn. Nieuwe enqueˆtedata van het TIES-project maken het mogelijk om verschillende dimensies van religiositeit empirisch te onderscheiden. In Amsterdam blijken religieuze identificatie en geloofspraktijk minder sterk samen te hangen met publieke dimensies van religiositeit dan in Berlijn. Een betere integratie in termen van een hogere opleiding en betere taalbeheersing zijn in Berlijn gerelateerd aan een lager niveau van religiositeit in al haar vormen. In Berlijn gaat een sociale achterstandspositie gepaard met een hogere mate van religieuze identificatie en geloofspraktijk, maar ook met meer radicale claims omtrent de positie van de islam in de politiek. In Amsterdam daarentegen is alleen de steun voor een grotere rol van de islam in de politiek en het publieke domein negatief gerelateerd aan integratie. Religieuze identificatie hangt echter niet, en geloofspraktijk zelfs positief samen met de hoogste behaalde opleiding. Het verschil in differentiatie van religiositeit in het publieke en prive´domein in de twee steden is gerelateerd aan verschillende institutionele benaderingen van de islam in Nederland en Duitsland. In Duitsland bestaat geen institutionele steun voor islamitische religiositeit vanuit de overheid; in Nederland krijgen islamitische instituties enerzijds overheidssteun, terwijl er anderzijds uitgesproken weerstand bestaat tegen de manifestatie van de islam in de publieke sfeer.

Jaar van publicatie:2010

Toegankelijkheid:Closed