Themistius' zelfpresentatie als filosoof in context. Filosofie, retorica en openbaar optreden

Aan het hof in Constantinopel behaalde Themistius veel succes met lofredes waarin hij de rol van waarheidlievende filosoof aannam. In andere, ‘private’, redevoeringen reflecteerde hij over deze strategie en over de vraag of de vele rollen die hij speelde (filosoof, redenaar en politicus) verzoenbaar waren. Hoe Themistius zichzelf ziet, welk beeld hij van zichzelf ophangt en vooral hoe hij deze persona met filosofische en filosofiehistorische argumenten rechtvaardigt is het thema van mijn proefschrift. Deze argumenten zijn vaak niet uitgewerkt of slechts in allusies op voorgangers herkenbaar. Om ze te achterhalen is het nodig de redevoeringen in hun diachrone (voornamelijk Plato, Aristoteles en redenaars van de Tweede Sofistiek) en synchrone context (Synesius, Julianus en neoplatonisten) te lezen. Mijn onderzoek zal verklaren (1) wat filosofie, retoriek en sofistiek voor Themistius betekenen en in welke verhouding ze staan; (2), voor welke politiek geëngageerde filosofie Themistius staat en waarom hij Socrates, Plato en Aristoteles als voorgangers daarvan beschouwt; (3) welke bijdrage Themistius leverde aan het eeuwenoude debat over de verhouding van filosofie en retoriek.