Project
Rol van gecitrullineerde en gedeamideerde neo-epitopen in een muizenmodel voor type 1 diabetes
Ondanks vooruitgang in het onderzoeksveld van type 1 diabetes
(T1D) is de weg naar genezing nog lang. Patiënten zijn nog steeds
levenslang afhankelijk van dagelijkse insuline toediening die de
patiënt bovendien niet beschermt tegen de levensbedreigende,
lange-termijn complicaties. T1D is een auto-immuunziekte die
ontstaat wanneer het lichaamseigen afweersysteem de bètacellen
van de alvleesklier aanvalt. De afgelopen jaren werd duidelijk hoe Tcellen
een rol spelen in deze aanval, maar de bijdrage van bètacellen
werd echter lang over het hoofd gezien. Recent onderzoek wijst nu
op het belang van posttranslationele modificaties (PTMs) van
bètacel-eiwitten in het ontstaan van T1D. PTMs treden op wanneer
de bètacel onder stress staat en deze veranderen de eigenschappen
van bètacel-eiwitten. Hierdoor kunnen neo-antigenen gegenereerd
worden en kan uiteindelijk immuun tolerantie doorbroken worden. Dit
project focust daarom op de rol van twee posttranslationele
modificaties, citrullinatie en deamidatie, en hun rol in de productie
van neo-antigenen. Aan de hand van het diabetes NOD muismodel
willen we nieuwe neo-antigenen identificeren en willen we nagaan of
het interfereren met deze modificaties een impact heeft op het
ontwikkelen van T1D. Met deze inzichten trachten we een aanzet te
geven tot de ontwikkeling van nieuwe, gepersonaliseerde therapieën.