Predictive genetic merkers voor gerichte therapie bij gynaecologische tumoren: van een standaard naar meer gepersonaliseerde behandelingsaanpak.

Eierstokkanker is het beste voorbeeld geworden van hoe uitgebreide genomische profilering het klassieke behandelingslandschap kan veranderen. De ziekte wordt helaas gekenmerkt door zeer hoge kans op herval en slechte overlevingscijfers op lange termijn door resistentie tegen klassieke chemotherapie. Nieuwe gerichte therapieën, zoals Poly-(ADP-Ribose) Polymerase-inhibitoren (PARPi), kunnen helpen om deze “one-chemo-fits-all”- benadering te keren. Deze doorbraak kan een grote impact hebben op de 800 vrouwen die elk jaar in België gediagnosticeerd worden met eierstokkanker. In tegenstelling tot klassieke chemotherapie, die inwerkt op de celdeling van alle lichaamscellen, grijpt deze doelgerichte therapie vooral in op het DNA van de eierstokkankercel. Verschillende internationale klinische studies toonden al veelbelovende resultaten met een verlengde remissie van de ziekte en een verbeterde levenskwaliteit. Er wordt verwacht dat PARPi de hoeksteen zullen vormen in de toekomstige behandeling van eierstokkanker en vroeg in het behandelingstraject zullen worden geïntroduceerd. Voor start van dit doctoraat was er echter weinig bekend over de ideale timing in de behandelingsstrategie van de individuele patiënt, en over welke patiënten in het bijzonder er baat bij zullen hebben. Het doel van dit doctoraat is om inzicht te verwerven in predictieve en prognostische genetische merkers om de juiste therapie voor de juiste patiënt op het juiste moment in het behandelingsproces te bepalen. Het uiteindelijke doel is deze kennis te vertalen naar een klinisch beschikbare biomerker: de Leuven HRD test.