Onderzoek naar neurale compensatie of restoratie in patiënten met afasie met behulp van een natuurlijk spraak paradigma

Diagnose van taalgerelateerde uitval bij patiënten met afasie is hedendaags gebaseerd op gedragsmatige testen. Hoewel deze methode waardevolle informatie omtrent de richting en ernst van de uitval geeft, zijn er ook enkele nadelen aan verbonden: Het brengt geen schade op niveau van de hersenen in beeld en kan moeilijk de verschillende niveau's van taal onderscheiden. Aan de hand van een recente methode waarbij patiënten met een hersenletsel luisteren naar natuurlijke spraak (een voorgelezen verhaal bv.) terwijl hun hersenactiviteit wordt gemeten (EEG), willen wij, in dit proefschrift, dieper ingaan op het niveau van uitval bij de patiënt. Er kunnen zich zowel problemen voordoen in de vroege akoestische verwerking tot in de integratie van hogere-orde taalcomponenten zoals grammatica of context-integratie. De recent ontwikkelde EEG-techniek, in de literatuur beschreven als 'neural tracking', lijkt goed in staat om vroege taalcomponenten te tracken in gezonde proefpersonen. Allereerst willen wij verder onderzoek doen naar de hogere-orde taalcomponenten. Verder wensen wij deze techniek toe te passen bij patiënten met afasie, met als doel het niveau van taal-uitval te bepalen en zo in de toekomst gerichte therapie te kunnen voorschrijven. Tot slot wensen wij de mate van taalherstel vast te stellen met behulp van neural tracking, alsook het bepalen van neurale restoratie of compensatie ten gevolge het hersenletsel in de chronische fase.