< Terug naar vorige pagina

Project

Nieuwe mogelijkheden ter verbetering van neuroplasticiteit in de gezonde hersenen: Het effect van Transcranial Direct Current Stimulation (tDCS) op motorisch leren en de invloed van acute fysieke activiteit op Brain Derived Neurotrophic Factor (BDNF).

De hersenen zijn een fascinerend orgaan dat elke beweging in het lichaam reguleert. Bovendien zijn de hersenen uitermate plastisch wat ons in staat stelt ons voortdurend aan te passen aan de omgeving. Neuroplasticiteit staat dan ook nauw in verbinding met ons vermogen om nieuwe zaken te leren en op te slaan in ons geheugen.

Binnen het kader van deze doctoraatsthesis werd onderzocht of de neuroplasticiteit kan verhoogd worden door middel van innovatieve non-invasieve hersenstimulatie technieken.

Er bestaan namelijk verschillende non-invasieve technieken om de hersenen te stimuleren en daarmee de neuroplasticiteit te verbeteren. In deze doctoraatsthesis hebben wij ons uitsluitend gericht op de volgende twee technieken: ‘transcranial direct current stimulation’ (tDCS) en lichaamsbeweging. Eerst hebben we individueel gekeken naar de effecten van elke aparte techniek om ze te verkennen en meer over deze individuele technieken te leren met als uiteindelijk doel om een innovatief protocol te ontwikkelen om ze te combineren.

De eerste techniek die we hebben bestudeerd was tDCS. TDCS is een eenvoudige techniek en verschillende neurofysiologische en gedragsstudies hebben reeds aangetoond dat tDCS de hersenen op een effectieve manier kan stimuleren. In deze doctoraatsthesis werd aangetoond dat het effect van tDCS taakspecifiek is en dat er grote inter-individuele verschillen bestaan in de reactie op deze techniek. Slechts 43% van de proefpersonen toonde het verwachte resultaat. Voorts was het effect op motorisch leren klein tot matig hetgeen deels verklaard kan worden door de grote variabiliteit in response op tDCS van onze proefgroep. Doorgaans wordt aangenomen dat de effecten van tDCS algemeen hoger zijn bij neurologische patiënten. Gezien de verzamelde gegevens van dit project gebaseerd zijn op jonge gezonde proefpersonen, bestaat de mogelijkheid dat respons op deze techniek groter zal zijn bij patiëntpopulaties.

De tweede gebruikte stimulatietechniek in dit project was lichaamsbeweging. Eerder onderzoek toonde aan dat lichaamsbeweging een positief effect kan hebben op de hersenen door het stimuleren van brain derived neurotrophic factor (BDNF) processen. Wij bevestigden dat intensieve training de BDNF niveaus kan doen verhogen. Daarbij is het belangrijk om te vermelden dat wij tijdens het meetproces direct na intensieve training hogere concentraties van het BDNF serum hebben geconstateerd in het high intensity interval training protocol (HIT) dan het continuous high intensity exercise protocol (CON). Vanuit deze redenering verwachten we dat het HIT protocol ook zou kunnen dienen als een potentiële interventie. Bovendien heeft lichaamsbeweging ook andere bijkomende voordelen zoals cardiovasculaire verbeteringen en vooruitgang in metabolische profielen.

We kunnen concluderen dat tDCS en lichaamsbeweging beiden veelbelovende methoden zijn om neuroplasticiteit te bevorderen. Echter, de effectiviteit van deze interventies op neuroplasticiteit bij gezonde mensen blijft klein tot matig. Zo zijn er nog altijd maar weinig studies die grote positieve effecten hebben aangetoond. Toekomstig onderzoek is nodig om na te gaan of de combinatie van beide technieken neuroplasticiteit kan verhogen op een manier die groter is dan de som van de individuele effecten. Ten slotte kunnen deze bevindingen indirect bijdragen aan de verbetering van motorische herstel en revalidatie processen voor patiënten met een hersenletsel.

Datum:25 sep 2010 →  1 sep 2015
Trefwoorden:Stroke rehabilitation
Disciplines:Onderwijscurriculum
Project type:PhD project