Neurale sensitiviteit voor bedreiging en gezichtsuitdrukkingen begrijpen in individuen met trauma in de kindertijd

Trauma in de kindertijd (CT) leidt tot een combinatie van psychiatrische symptomen zoals angst, depressie en psychose. Echter, de onderliggende etiologische processen die CT koppelen aan verdere negatieve ontwikkelingseffecten zijn nog steeds onduidelijk. Het vermogen om emotionele gezichten waar te nemen en te onderscheiden is essentieel voor sociale interactie en wordt meestal beschouwd als een fenomeen van visueel leren, waarvoor voldoende blootstelling aan gezichtsuitdrukkingen tijdens het ontwikkelingsproces vereist is. Er kan dus worden gespeculeerd dat CT-slachtoffers als gevolg van de afwijkende emotionele omgeving overgevoeligheid voor negatieve uitingen kunnen ontwikkelen en deze bedreiging naar veilige en dubbelzinnige signalen verder kunnen generaliseren, wat resulteert in een ontoereikende beoordeling van sociale situaties. Deze studie zal fast periodic visual stimulation (FPVS) frequentie-tagging EEG introduceren, een nieuwe en betrouwbare impliciete maat om neurale gevoeligheid op individueel subjectniveau te kwantificeren bij CT-slachtoffers. Door FVPS te combineren met gedrags- en fysiologische metingen (eye-tracking, EMG, huidgeleiding, hartslag), willen we de afwijkende neurobiologische mechanismen van gezichtsverwerking bij CT-slachtoffers lokaliseren en deze relateren aan angstgeneralisatie en detectie van bedreiging. Bovendien zullen we onderzoeken of een dergelijk mechanisme specifiek betrokken kan zijn bij jongvolwassenen met CT of meer in het algemeen bij psychiatrische symptomatologie.