Populisme als radicaal opportunisme: Gevalstudies in strategische imago-opbouw door rechts-populistische partijen in Europa

In dit proefschrift wordt onderzocht hoe rechts-populistische partijen in Europa gebruik maken van imago-opbouwende strategieën (zoals exceptionalisme, underdogisme, challengerisme en crisisdiscours) om zich te onderscheiden van andere partijen, om zo munt te slaan uit (gepercipieerde) beleidsconvergentie. Het stelt dat populisme in de kern meer een vorm van "radicaal opportunisme" is dan een politieke beweging met een onderliggende ideologie. Dit verklaart waarom populisme zo moeilijk te vergelijken is tussen verschillende contexten, omdat het zich per definitie volledig aanpast aan wat werkt binnen een bepaald politiek systeem, en ook waarom populistisch beleid en beleidsplannen vaak onrealistisch zijn en meer gericht op het opbouwen van een challenger- of underdog-imago. Het illustreert dit punt aan de hand van zes gevalstudies: (1) Vlaams Belang en het cordon sanitaire in België, (2) populistische herinneringspolitiek in Polen en Hongarije, (3) de uitbuiting van de Covid-19 crisis, (4) databeleidsplannen door rechts-populistische partijen in West-Europa, (5) regionale substaatsdiplomatie, en (6) milieubeleid.