Naar een beter begrip van ERG11 biologie in het modelorganisme Saccharomyces cerevisiae en in de opportunistische humane pathogeen Candida albicans

De behandeling van schimmelinfecties wordt een steeds grotere uitdaging door het stijgende aantal vatbare patiënten en de ontwikkeling van resistentie tegen huidige antifungale middelen. Tot op heden zijn de kansen 50% om een systemische schimmelinfectie te overleven, wat de noodzaak aan nieuwe of meer effectieve therapieën benadrukt. In dit proefschrift wordt de meest frequent geïsoleerde schimmel bij mensen, C. albicans, bestudeerd en meer specifiek, hoe deze schimmel de behandeling met azole antifungale middelen kan tolereren. In ons lab werd ontdekt dat het doelwit van de azolen, het Erg11 proteïne, niet enkel optreedt in zijn volledige vorm, maar ook voorkomt in de cel als kortere fragmenten. Preliminaire resultaten wijzen op een correlatie tussen de aanwezigheid van deze kleinere Erg11 vormen en het tolereren van azooltherapieën. In deze thesis gaan we verder in op deze correlatie, alsook op het biosyntheseproces en de biologische rol van de Erg11 vormen.