Morfogenese van het werkelijke. Natuur en subjectiviteiten in Raymond Ruyer

Dit project buigt zich over het concept van subjectiviteit in de filosofie van Raymond Ruyer. Het wil tonen in welke mate zijn herdefiniëring van subjectiviteit als verbindende activiteit het uitgangspunt kan zijn voor een nieuwe natuurfilosofie. De opzet van deze studie is drieledig. Vooreerst focus ik me op Ruyers poging om de subjectiviteit te ontnemen aan elke cognitieve functie, door deze te beschrijven als de dynamische eenheid van een structureel domein, zij het perceptueel, organisch of fysisch. Vervolgens richt ik me op de kosmologische reikwijdte van zijn werk. Hoe kan het concept van subjectiviteit het geheel van natuurlijke wezens (fysische, biologische, of psychologische) reorganiseren? Tot slot ga ik in op Ruyers studie van de embryonale ontwikkeling. Die brengt hem ertoe de constitutieve activiteit van subjecten te definiëren in termen van morfogenese of zelfvorming. Het scenario dat zich daarbij uittekent is dat van een meervoudige natuur, bestaande uit een veelvoud aan ervaringscentra die evenveel subjecten zijn, menselijk en niet-menselijk, in voortdurende zelfvorming en interactie.