< Terug naar vorige pagina

Project

Mensenrechten in de Japanse gezondheidszorg

Aan de hand van een case-studie ga ik onderzoeken hoe het beleid en wetgeving in Japan in zijn grotere sociale context, met focus op de rechten van de mens, een effect heeft gehad op de medische praktijk.

Japan heeft, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie, de hoogste levensverwachting in de wereld. In hun statistisch rapport, gepubliceerd in 2017, rapporteerde de Wereldgezondheidsorganisatie dat de gemiddelde levensverwachting in Japan 83.7 jaar bedraagt. Dit is het hoogste percentage aan ouderen onder de landen die lid zijn van de Organisatie voor Economische Coöperatie en Ontwikkeling (Miranda, 2018). In 2015 bestede Japan acht percent van zijn bruto binnenlands product aan gezondheidsuitgaven, wat verwacht wordt te stijgen tot elf percent tegen 2025 ( Reich en Shibya, 2015). Japan moet zichzelf heruitvinden om op gepaste manier te blijven reageren op een snel veranderende maatschappij. Niet alleen een vergrijzende bevolking brengt nieuwe uitdagingen met zich mee. Ook de veelvuldige technologische vernieuwingen in onder andere de medische sector, een stagnerende economie, een laag geboortecijfer en verhoogde verwachtingen en eisen van de bevolking zelf, maakt dat de gezondheidszorg zeer hoog op de politieke agenda staat. De vraag is of de rechten van de mens in deze veranderende tijden altijd even goed gewaarborgd blijven?

Het karakter van rechten is doorheen de tijd veranderd. In de naoorlogse periode is de internationale focus voornamelijk op mensenrechten komen te liggen.  Dit uitte zich in verschillende, door Japan geratificeerde, internationale verdragen. Een aantal voorbeelden hiervan zijn de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (1948), de Helsinki Verklaring (1964), het Internationale Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten (1979) en het Verdrag inzake Rechten van het Kind (1994). In de jaren 1970-80 ondervond Japan bovendien een aantal sociale veranderingen die de attitudes ten opzichte van gezondheidszorg bijgestuurd hebben  (Matsuura en Sase, 2013).  De internationale verdragen vertaalde zich geleidelijk aan in een evolutie van een paternalistische gezondheidszorg naar een proactief beleid waarin het individu meer zelfbeschikking heeft.

Hier rijst de vraag: Kan Japan, een pionier in de wereld van de snelst vergrijzende bevolking, gepast reageren op deze gewijzigde omstandigheden en hoe vertaalt dit zich naar de gezondheidszorg op vlak van beleid en wetgeving?

Hierbij is het belangrijk te onderzoeken hoe de rechten van de mens, en in het verlengde hiervan de rechten van de patiënt, in de praktijk geïmplementeerd zijn en hoe deze beschermd worden. Door het kijken naar een specifieke case-studie, zoals bijvoorbeeld orgaantransplantatie, kunnen bio-ethische problemen, die ontstaan in een snel technologisch evoluerende en vergrijzende maatschappij, beschreven en ontleed worden.

Datum:3 okt 2018 →  26 nov 2019
Trefwoorden:healthcare, Japan
Disciplines:Talen, Literatuurwetenschappen
Project type:PhD project