John Smeatons praktische methodologie: De invloed van waterradefficiëntie op de vis viva controverse (FWOTM917)

John Smeaton (1724-1792) was een Britse civiel ingenieur die het ontwerp van het waterrad verbeterde door een aantal experimentele onderzoeken uit te voeren met behulp van model-waterraderen en andere apparaten. Zijn werk bracht hem ertoe een standpunt in te nemen in de vis viva controverse, een natuurlijk filosofisch debat over de aard van de drijfkracht gestart door Leibniz in 1686. Het debat draaide om de vraag of drijfkracht werd gemeten aan de hand van de hoeveelheid beweging (mv) of vis viva (mv ^ 2), en vond plaats tussen Leibnizians, Cartesians en Newtonians tot de negentiende eeuw , toen een volwassen vorm van klassieke mechanica werd ontwikkeld. Hoewel Smeaton een centrale figuur in de geschiedenis van de Britse techniek was, heeft zijn werk relatief weinig wetenschappelijke aandacht getrokken.

Dit onderzoek wil aantonen dat, en analyseren hoe, de experimentele resultaten van Smeaton, die vis viva ten goede kwamen boven momentum, deel uitmaakten van de opkomst van een nieuwe wetenschappelijke methodologie die zijn inspiratie putte uit praktische mechanica. We richten ons op Smeaton omdat hij de 'hybride expert' belichaamde, de kloof overbrugde tussen de werelden van praktische en theoretische mechanica, praktische knowhow en abstracte kennis. Dit onderzoek tracht de invloed van industriële imperatieven, zoals efficiëntie, te onderzoeken op de zoektocht naar de eerste principes van de theoretische mechanica, waarvan de vis viva controverse oorspronkelijk een onderdeel was. Dit zal worden bereikt door de methodologie van Smeaton te onderzoeken, met bijzondere nadruk op zijn gebruik van experimentele apparaten.

Trefwoorden:waterradefficiëntie

Disciplines:Theorie en methodologie in de filosofie niet elders geclassificeerd